.. að ég er vonsvikin með grunnskólamenntun mína. Aðeins að tvennu leyti þó, allt hitt var frábært.
1) í Bandaríkjunum eru börn látin tjá sig fyrir framan bekkjarfélaga sína ansi frequently að mér skilst. Börn hafa án efa gott að þessu þar sem það verður svo mikið auðveldara fyrir þau að tjá sig fyrir framan aðra þegar þau verða fullorðin. Ég man ekki eftir öðru en að við höfum verið látin lesa ljóð fyrir framan bekkinn í mínum grunnskóla en þá með öðrum. (Ég man líka að þetta var hálf stressandi þar sem við áttum að kunna ljóðin utanbókar..)
2) Landafræðin. Ég vildi að landafræðikennslan hefði verið meiri, þá myndi ég kannski geta staðið mig betur í Trivial Pursuit...
svo finnst mér reyndar að bókhald og vélritun hefðu mátt vera aðeins meira áberandi þegar komið var í gaggó. Man að ég fór bara ekkert í vélritun þar sem það var valáfangi og mér fannst vera of mikil læti í stofunni þar sem allir voru að pikka í gríð og erg..
en, Hvassó var nú alls ekki alslæmur, nei, nei. Ég fór nú reyndar í skólann um daginn og það er búið að breyta honum svo mikið að ég þekkti varla gamla skólann minn.. Pétur Orri var nú samt ennþá skólastjóri og jú, nokkrir af gömlu kennurunum. En skólinn hafði breyst svaðalega mikið.
Alveg svaðalega!