Þrisvar í röð!!Þrisvar í röð lifi ég mig svo sterkt inn í East Enders (sápuna mína) að ég fer að gráta þegar eitthvað slæmt gerist.
Í dag fæddist barn í pakistönsku (?) fjölskyldunni. Þetta leit ekki vel út um tíma og þau héldu að hann væri dáinn í smá stund. Síðan sýndi hann lífsmörk og lifnaði við (þá grét ég feginstárum: Lífið vann.)
Á föstudaginn var Stacey Slater í uppnámi vegna þess að hún var að missa manninn sinn. Þau voru nýgift og eru ung. Hún er ólétt og þau eru (voru) svo ástfangin og æðislega hamingjusöm saman. Hann deyr minnir mig bara rétt eftir giftinguna. Þau voru ennþá í sparifötunum. Hún stendur yfir líkinu þar sem hann liggur á líkstofunni og kveður hann en horfir á replay af video-i af þeim í myndavélinni þar sem þau hlægja saman eftir giftinguna og hann segir :"I love you misses Browning." Síðan meikar hún þetta ekki og hleypur týnd út í buskann (en er samt í miðri London.) Ég græt.
Á fimmtudaginn deyr Bradley (maðurinn hennar Stacey) á flótta undan lögreglunni. Hann er svo ungur og fallegur en klifrar upp á byggingu á flóttanum og dettur svo niður. Sorglegasta ever! (Ég græt.) Pabbi hans hleypur út hinu dýrslega hljóði þegar heyrist í mönnum þegar þau missa börnin sín og Stacey fríkar auðvitað líka út...
Núna er Stacey ennþá týnd. Ég hef áhyggjur af henni...
;)
later!
