Árbæjarsafn

Athyglisvert safn og skemmtilegt mjög. Gaman hvernig það er eins og að ganga inn í fortíðina þegar gengið er inn um innganginn. Frábært að fara þarna með börnin sem geta hlaupið um úti og inni, svo eru dýr og allt!

En mikið er ég fegin að ég fæddist eftir gamla daga, pheww! Myndi ekki meika þessi þrengsli í húsunum og þessi litlu rúm og omg, fjölmennið inn á heimilunum og já, svo var ekkert rafmagn og þegar ég hugsa um það sá ég ekkert klósett inn í húsunum.. eeeuuuwww!!

Sem sagt, fegin. Mjög fegin:)

Sumarfrí

Eftir að hafa eytt vikunni með sonum mínum (3ja ára og 9 ára) er ég farin að hlakka til að hitta annað fullorðið fólk.

Sem lætur ekki eins og börn.

Það er komin dagur nr. fjögur og ég er aðeins farin að hvæsa. Best að skella sér út í hjólreiðatúr eða einhvern andskotann.

Svo má alveg einhver bjóða mér í bíó eða eitthvert út af heimilinu,

HINT, HINT.

Um strætóskýli

Skil ekki alveg þessa stefnu hjá Strætó að vera með þessi gler-strætóskýli. Í fyrsta lagi þá eru þau ekkert brjálæðislega skjólgóð hérna á Íslandi og í öðru lagi eru þau kjörin gimp fyrir klikkað fólk að ráðast á og smalla og skemmileggja.

Það gerðist í fyrranótt. Um miðja nótt voru börn og gamalmenni í hverfinu (that being myself) vakin af værum blundi af brjálæðislegum látum þegar verið var að brjóta þessi gler. Og það er ekki eins og þetta sé í fyrsta skiptið! Þetta gerist aftur og aftur og aftur og aftur...

Pirruð? Ég?!

Bara smá.

Brúðubíllinn

Eins saklaus og hugljúfur og Brúðubíllinn hljómar fyrir mér þá á það sama ekki við um Stefán Mána son minn (3ja ára.) Eins spenntur og hann er búinn að vera að sjá Brúðubílinn þá guggnaði hann næstum því þegar að stóru stundinni kom. Við vorum búin að koma okkur þægilega fyrir þegar sýningin var að hefjast og Helga að kynna helstu leikendur þegar hann varð allt í einu órólegur og gerði usla við að sjá eina brúðuna. Litla hjartað sló ört þegar ég tók utan um hann. Hann náði nú samt að róast og njóta sýningarinnar:)

Litla krúsidúlla<3