Confessions of a desperate housewife

Ji minn eini. Sá þessa spreydollu í Nóatúni í dag og O M G!! Af hverju datt mér þetta ekki í hug fyrr?!

Ég prófaði efnið á ofninn áðan og áratuga gömul kolsvört drulla bara lak í burt. Og botninn á ofninum er ekki svartur eins og ég hélt. Hann er silfurgrár! Eins og á myndinni á brúsanum!!

Mín innri húsfreyja er í sjöunda himni:)


Did everybody know about this?!?!?!!

um hvalveiðar og annan óskunda

Ímynd þjóðar út á við skiptir miklu máli í alþjóðlegum samskiptum. Ísland er þekkt sem hvalveiðiþjóð og virðist það jafnvel vera ástæða þess að sumir útlendingar sniðganga landið og líta það illu auga.

En af hverju eru hvalveiðar svona mikilvægar fyrir Íslendinga?



Það stendur á svari. Ekki veit ég það. Ekki virðumst við vera að græða einhver ósköp á þessum veiðum annað en gremju dýraverndunarsinna og þeirra sem eru alfarið á móti hvalveiðum.

Ég er ekki að segja að ég sé alfarið á móti hvalveiðum en er ekki ferðamannaiðnaðurinn orðinn mikilvægari?

smá pæling á þessum sólríka þriðjudegi...

elsku Reykjadalur

Mikið þykir mér vænt um þennan yndislega dal fyrir ofan Hveragerði. Í ár fór ég með Ástu, kunningjavinkonu og það var æðislegt.

Það bara skipti ekki máli að það var hellirigning og að ég fékk hælsæri. Það er bara svo skrambi gott að komast út í náttúruna að allt svona vesen verður að engu. Mikið var líka gott að komast loksins í fjallgöngu! Það er svo gott að reyna svona á sig og púla smá út í guðs grænni náttúrunni.

Um leið og ég er komin áleiðis á þessari leið læðist vellíðunarbros fram á varirnar sem fer ekki fyrr en allaveganna daginn eftir...

Við Ásta fórum þessa leið ásamt fleiri vinum og kunningjum fyrir nokkrum árum. Sú ferð var alveg sérstök. Þá var ekki rigning heldur bara fínasta veður og það voru allir svo glaðir og aflslappaðir. Það bara losnaði um hömlur og svo fækkaði fólk flissandi fötum og fór í lækinn að baða sig og njóta þess að vera til.

Sjáumst að ári elsku dalur.

Love you.

Ég man þig

Feiki góð bók. Dulræn stigmagnandi spenna sem kitlaði taugarnar á síðustu blaðsíðunum. Þá kom margt í ljós og skýrðist. Mikið var ég hissa á framhjáhaldinu samt ...

En hvar er Garðar? Og hvað verður um Katrínu?!

Það hlýtur að koma framhald!

Er ánægð með Yrsu. Hún kom mér skemmtilega á óvart í seinni hluta bókarinnar sem skýrði það sem mér fannst barnalega skrifað í fyrri hlutanum. Eitthvað sem var svo ótrúlegt að myndi gerast..

Skrýtið hvernig maður heimfærir e-a persónu úr eigin lífi yfir á persónurnar í bókunum sem maður er að lesa. Ég meina ekki geta persónurnar verið andlitslausar í hugarfylgsnum manns...