bókaumfjöllun

Ég sé ekki eftir að hafa lesið Reykjavíkurnætur eftir Arnald Indriðason sem kom út núna fyrir jólin.

Var orðin hálf smeyk við höfundinn eftir að ég las eina af bókunum eftir hann um daginn um rannsóknarlögreglumanninn Erlend sem fjallaði um hálfgerðan róna sem mig minnir að hann hafi látið heita Andrés. Vanlíðan Andrésar byggðist á því að hann var misnotaður í æsku af einhvers konar kærasta mömmu sinnar en mamma hans var alltaf full og var ekkert að sinna honum. Það var hræðileg lesning og sat lengi í mér.

Sem betur fer er viðfangsefni þessarar bókar ekki aftur svoleiðis sorgarsaga en engu að síður þá fjallar hún um raunir útigangsmanns. Arnaldur fer hér aftur í tímann og fjallar um fyrsta mál Erlendar sem hann tekur reyndar upp hjá sjálfum sér að rannsaka þegar hann er nýbyrjaður í lögreglunni.

Arnaldur lýsir staðarháttum mjög vel og á lesandinn auðvelt að með að sjá hlutina fyrir sér. Hann nær líka alveg að halda lesandanum við efnið (allavegana mér) og fléttar söguþráðnum og sögupersónum hans einstaklega vel saman.

Niðurstaða: afbragðs góð bók. Algert æði:)

Baby girl

Nú er ég gengin 40 vikur og 5 daga með fyrstu stelpuna mína og síðasta barnið mitt.

Í gær tók ég til í barnaherbergjunum og setti allt sem mig gæti hugsanlega vantað í töskuna sem ég tek með upp á fæðingardeild. Núna máttu koma elsku barn! Í dag kl. 15:30 kannski? Það gengi fyrir mig allavegana, hvað með þig skottan mín?

bókaumfjöllun

Kantata eftir Kristínu Marju Baldursdóttur (2012.)

Undarleg bók.

Ég býst alltaf við miklu frá þessum höfundi þar sem hún skrifaði Karitas bækurnar. En ég varð fyrir vonbrigðum með þessa bók. Hún hélt mér alveg og ég var spennt að lesa hana, maður var alltaf að bíða eftir einhverju rosalegu í öllum þessum rólegheitum í kringum plönturnar hennar Nönnu. Svo kom þetta rosalega á síðustu blaðsíðunum en lesandinn (allavegana ég) er skilinn eftir í lausu lofti og veit ekkert hvernig sagan endaði í raun og veru.

Maður var búin að kynnast söguhetjunum og þeirra ofsalegu flóknu fjölskylduböndum sem ég viðurkenni að ég fékk næstum þvi hausverk yfir að lesa um. Ég var orðin spennt að vita um örlög þeirra og hvernig allt saman myndi enda og svo endar bara bókin og ég tékkaði svona fimm sinnum hvort að þetta væri örugglega síðasta blaðsiðan.

Dó Finnur? Hvað varð um Gylfa? Kemst Hjálmar að því að Gylfi er faðir sonar hans og hefur borgað Ásu á laun? Er Gylfi að halda fram hjá Nönnu með Ásu? Taka þá Hjálmar og Nanna saman? Tekur Dúi við hótelunum? Taka Dúi og Guðrún Senna saman?

Ha? Lausir endar bögga mig.

Fallega skrifuð bók samt. Ljóðræn.

sá hlær best sem síðast hlær

hahahahaha!! So long suckers.

Er svo gasalega ánægð með nýja dyrasímann minn. Í nýju íbúðinni var dyrasíminn bilaður. Við heyrðum hann hringja en heyrðum ekki hver var að koma. Svo ég hringdi á viðgerðarmann sem kemur með nýjan dyrasíma og reddar málunum.

Ég elska, ELSKA, nýja dyrasímann minn. Það er hægt að stilla hljóðið á honum svo maður heyrir hann hringja hátt eða lágt, stillanlegt sjáiði til. En mesta snilldin er (wait for it, wait for it..) að ég get slökkt á helvítinu!

HAHA HAHA HA HA HA! Na na na na bú bú!! Óvæntir gestir og óæskilegar truflanir heyra sögunni til:)

Hef aldrei skilið óvæntar heimsóknir. Þær eru með verri hugmyndum sem ég hef nokkurn tímann heyrt. Hef reyndar lent í því í tvígang núna að fólk úr minni eigin fjölskyldu hefur komið í óvænta heimsókn til að skoða nýju íbúðina. Bæði skiptin voru nú svona allt í lagi en þar sem ég hef miklu meira yndi af skipulögðum kurteisisheimsóknum þá er ég svo glöð:)

happy, happy, happy:) Ég get verið í friði þegar ég vil vera í friði.

Peace, peace, peace