Súkkulaðihjúpaðar kasjúhnetur

Er óð í þetta.

Er alltaf að bíða eftir að ég fái nóg af þessu en það bara gerist ekki! Er búin að hakka þetta í mig í margar vikur núna næstum því daglega. Bara rugl hvað mér finnst þetta gott. Þetta er nú ekkert svo ódýrt heldur...

það mætti halda að ég væri ólétt eða eitthvað...

hamingjan

Varð hugsi eftir að hafa séð viðtal í Kastljósinu sem Þóra Arnórsdóttir tók við eins konar hamingjusérfræðing frá Hollandi eða Belgíu. Hann talaði um að barneignir drægju almennt úr hamingju.

Ég tengdi við þetta. Ég sé ekki eftir að hafa eignast börnin mín þrjú og ég elska þau en það er að vissu leyti ákveðin frelsisskerðing að vera alltaf fastur heima með þau og sinna þörfum þeirra.

Þess vegna hlakka ég svo til að eldast. Þegar ég verð fimmtug sé ég fyrir mér að ég toppi í hamingjukúrfunni. Það var einmitt verið að tala um þetta á Bylgjunni í vikunni, hvort það hafi ekki verið Virkir morgnar. Þetta meikar svo mikið sens. Þegar maður er fimmtugur þá ætti allt að vera nokkurn veginn komið. Húsið, bíllinn, vinnan og BÖRNIN UPPKOMIN. Þetta þýðir að maður getur bara farið að labba upp á fjöll eða bara eitthvað án þess að það sé eitthvað tiltökumál. Maður getur farið út að borða og í bíó án þess að þurfa að gera hernaðaráætlun um það. Maður getur farið að ferðast og gert það sem manni sýnist!

Svo hlýtur það að vera svo að maður sé orðinn svo sáttur í eigin skinni að maður hætti að spá svona mikið í útlitinu og í því hvað öðrum finnst um mann. Maður setur bara upp rauða hattinn og fer út.

Ji, hvað ég hlakka til!

sérvitrari með hverjum deginum....

... en ég elska mig fyrir það.

Nýjasta nýtt hjá húsfreyjunni er að sleppa brauði. Finn að það er rosa gott fyrir meltinguna að sleppa því enda segja þeir (hverjir, ha Svava? ;)) að glútein sé eins og lím og ekki gott fyrir líkamann ...

Þá erum við tvö á heimilinu sem reynum eftir fremsta megni að sleppa þessu en Óli er líka í glúteinlausa fæðinu.

Það sem hjálpar mér er að það er svo auðvelt og ódýrt að kaupa hrískökur í staðinn og smyrja áleggi á það eins og það væri brauð. Það er enginn hætta á að aðrir á heimilinu gangi í þetta, he he....

#partypooper

Við Svanur fórum út úr bænum um helgina og ætluðum að gista á hótel Grímsborgum í annað skipti. Höfðum það voða nice þangað til við uppgötvuðum að það var brjálað fyllerí í gangi í húsinu vegna fimmtugsafmælis. Keyrðum aftur heim og vorum komin heim rétt fyrir miðnættið.

Sem betur fer notuðum við ekki Óskaskrínið svo við eigum það til góða:)

Nutum þess nú samt alveg að kúra þarna en það virðist vera staðreynd að fólk fer á sveitahótel um helgar til að drekka. Höfum lent í þessu flest skiptin sem við höfum farið á sveitahótel. Áttum einmitt inni ókeypis nótt á þessu hóteli vegna fyllerísláta síðast þegar við vorum þarna!

Þetta lið!

of mikið af því góða..

... á nú við það lúxusvandamál að stríða að hafa verið of dugleg í ræktinni. Mætti alveg þrisvar sinnum í vikunni sem er að líða í World Class og hreinlega ofgerði mér. Fyrirskipa sjálfri mér í tveggja daga hvíld og það er vel.

Framundan er því afslappelsi og lítil áreynsla. Akkúrat sem ég þarf:)

ströggl

er að ströggla dáldið með bókina sem ég er að lesa núna en það er Ár drekans eftir Össur Skarphéðinsson.

Mér finnst hún dáldið svona þung og flókin, ekki alveg auðlesin, allavegana ekki fyrir mig þó ég hafi gaman af henni af og til. Á hverri blaðsíðu koma fyrir aðstæður, menn og staðir sem ég kannast lítið við og þá líður mér smá minnimáttar af því að fólk með sömu menntun og ég kallar sig sum hver stjórnmálafræðinga plús það að ég er með MA í alþjóðlegum samskiptum. Svo kannast ég ekki við sum nöfnin eða stofnanirnar og finnst aðstæður flóknar og svona í bókinni. Og þetta fer í taugarnar á mér, þ.e.a.s. að ég renni ekki bara eins og vatn sem lesandi í gegnum bókina.

Þannig að ég er eiginlega að þræla mér í gegnum hana með massa minnimáttarkennd í ofanálag.

Urg.

Er nýbúin að lesa ævisögur Guðrúnar Ögmundsdóttur og Jóhönnu Sigurðardóttur og þær bækur þóttu mér frábærar og auðlesnar og skemmtilegar. Þær voru ritaðar af konum, hmmmm... og þessi er skrifuð af karlinum sjálfum. Þetta sannar bara það hvað ég botna lítið í karlmönnum.

Finnst þeir ótrúlega flókið fyrirbæri margir hverjir og ég dauðhrædd við suma þeirra af einskærri minnimáttarkennd. Hmmm.. kannski kominn tími fyrir sálfræðing? ;)