Svo góð helgi að baki

Í síðustu viku var ég óvenjudugleg.

Fékk Stefán Mána til að máta skíðaskóna sína og komst að því að auðvitað eru þeir orðnir of litlir. Fór með þá og skíðin í Everest á skiptimarkaðinn og skipti þeim út fyrir stærri. Hann kom með og mátaði og við fundum í sameiningu skíðaskó og skíði. Ég þurfti að koma aftur daginn eftir til að ná í þau úr endurstillingu og gerði þetta bara eins og hersforingi. Góð tilfinning.

Við fórum svo upp í Bláfjöll báða dagana, laugardag og sunnudag og ég naut þess að vera upp í fjalli og anda að mér hreinu lofti og þjálfa Stefán Mána aðeins. Hann stóð sig rosalega vel og gafst ekki upp þrátt fyrir að detta ansi oft fyrst um sinn. Í endann datt hann bara ekki neitt og gat farið sjálfur í lyftuna, án þess að fá aðstoð.

Það sem ég er stolt af drengnum mínum! Hann sýndi þrautseigju og gafst ekki upp. Við fórum meira að segja í lyftuna sem er sunnanmegin og er löng og í brattri brekku. Honum brá fyrst að vera kominn svona hátt upp og var dáldið hræddur en komst niður og hélt svo bara áfram og fannst þetta æðislegt.

Góður Stefán Máni:)

Karma stig

Ég er með dásamlega útópíska draumsýn þar sem peningum er skipt út fyrir karma stig.

Hugmyndin byggist á því að bankareikningurinn manns er hversu mörg karmastig maður hefur safnað sér í formi góðverka eða því sem maður hefur gert í umhverfisverndarskyni eða eitthvað slíkt. Þú færð líka karmastig ef þú ert að vinna við það sem þú hefur ástríðu fyrir og vilt vinna við. Sem dæmi fær manneskja sem keyrir ekki á bíl í vinnuna og mengar þar af leiðandi minna til dæmis 500 karmastig á mánuði. Ef þú nærð að koma auga á spillingu, 1000 karmastig, ef þú nærð að uppræta þessa spillingu, 5000 karmastig.

Nú, ef manni langar til að gera eitthvað grand eins og til dæmis að halda stórt og dýrt brúðkaup eða kaupa stórt einbýlishús þá þarf maður aldeilis að gera stórt góðverk í staðinn eins og til dæmis að koma með hugmynd sem er svo sett í framkvæmd um hvernig megi minnka kolefnisspor stofnunar eða meðalstórs fyrirtækis um 50% og koma því í framkvæmd.

Innblásturinn af þessari útópíu er sú ósanngirni sem felst í þeim ójöfnuði að í kringum 5% eiga um 95% auðsins. Eða eru það ríkustu 1% sem eiga 99% auðsins? Einhvern veginn svona er það og jafnaðarmanneskjan sem ég er hef alltaf átt bágt með ad þola þennan ójöfnuð.

Það gefur því augaleið að þessi draumsýn mín myndi vera góð fyrir flesta nema siðblinda, já og kannski þá sem hafa bara engan áhuga á karmastigum og karma yfir höfuð. Siðblindir eru eitthvað í kringum hva, 5% og þeir sem hafa ekki áhuga á þessu.. hva, 20% Allavegana, gott fyrir sirka 75%.

Vegna þess hvað það er gott að gefa þá myndi almenn vellíðan aukast. Hversu mikil snilld?

Þeir sem ekki geta unnið sér inn karmastig vegna þess að þeir eru veikir eða fatlaðir geta gefið karmastig. Þeir hafa til dæmis 2000 karmastig að gefa á mánuði. Það ætti því að vera eftirsóknarvert að sinna þeim. Ef þú getur bætt aðbúnað og aðgengi þessa fólks færðu fullt af karmastigum líka.

Hvað um þá sem vinna til dæmis í banka? Nú þeir vinna í karmabankanum og ættu því að fá góð karmastig að launum. Þeir vinna þá við það að reikna út góðverk allan daginn og hversu hamingjusamt fólk er í vinnunni sinni.

Í þessari draumsýn minni er yfirvinna ekki vel séð. Fólk á að vera úthvílt og líða vel. Fjölskyldan er í fyrirrúmi og það að foreldrar hafi tíma til að vera með börnunum sínum er í fyrirrúmi.

Þeir sem vinna í heilbrigðisþjónustu fá auðvitað fullt af karmastigum í laun en launakerfið virkar þannig að ef þú vinnur meira en átta tíma á dag þá færðu refsistig. Vegna þess hvað störfum er að fækka í tæknivæðingu nútímans þá ætti að vera til nóg af fólki sem getur starfað í heilbrigðis- og umönnunargeiranum. Vegna þess hve þau gefa mörg karmastig eru þau eftirsóknarverð. Í mínum heimi, í þessari draumsýn minni, þá eru þetta hæst launuðustu störfin. Klárlega jafn vel launuð og þingmannastarf. Ráðherrar myndu lækka í launum í framtíðinni vegna þess að það leiðinlegum málum fækkar einfaldlega í mínum heimi.

Auðvitað eru mörg svið atvinnulífsins sem verður að sinna en eru bara ekki karmaleg eins og til dæmis vegavinnugerð. Þau eru samt nauðsynleg svo að auðvitað eru þau vel launuð. Það er líka flott ef að þeir sem spá ekki í karma geta sinnt þeim.

Þeir sem hafa engan áhuga áhuga á þessu og langar bara að vinna við vegavinnu og sjómennsku eða hvað sem er annað gætu auðvitað gert það, þessi hugsýn er ekki fasísk en laun þeirra myndu samt sem áður vera svipuð og hjúkrunarfræðinga og umönnunaraðila sem eru ansi hátt settir í draumsýn þessari.

Hvað um þá sem vilja bara græða og eru með valdafíkn? Nú, þú græðir fullt af karmastigum ef þú ert rosalega góður í góðverkum og umhverfisvernd og upprætingu spillingar. Ef þú kemur auga á spillingu og kemur svo í veg fyrir hana verðuru auðugur maður. Ef þú finnur upp aðferð sem kemur í veg fyrir allt þetta plast í sjónum og kemur henni svo í framkvæmd, bingó, þú ert stjarna! Þú getur líka haldið góðgerðasöfnun (hostað svona charity event) og unnið þér inn fullt af karmastigum ef málefnið er verðugt. Það yrði þá kannski til Karmamálaráðuneyti.

Æ, ætli pabbi myndi ekki kalla mig komma núna. Það verður bara að hafa það. Annars finnst mér svona stimplar margir hverjir vera óvægnir og ekki alveg gefa rétta mynd af fólki. Lífið er ekki svona svart og hvítt. Það er grátt svæði allt í kring!

Tónlistarfólk og leikarar eru líka háttskrifaðir í þessum heimi þar sem fólk kæmi til með að eiga meiri frítíma og karmastig til að fara á tónleika og í leikhús.

Allavegana, nóg um þetta, en þetta er skemmtileg útópía, ekki satt?

Ég elska þig Caras

Vó, hvað mér líður vel.

Á sirka mánaðarfresti fer ég að finna að ég þarf að fara til kírópraktorsins. Líkaminn minn er bara þannig, ég er með hryggskekkju og henni fylgja alls konar vandamál eins og til dæmis vöðvabólga og stirðleiki í öxlum.

Allavegana, í síðustu skiptin sem ég hef verið hjá kíró er það eiginlega bara það síðasta sem hann gerir sem ég þarf en þá hnykkir hann hálsinum til þegar ég sit á stól. Svo líður mér vel á þessu svæði í nokkrar vikur.

Mér hefur reyndar fundist eins og hálsliðirnir séu ekki rétt raðaðir saman núna í langan tíma (disaligned.) Var búin að vera drepast í dag og vissi ekki hvað ég gæti gert. Þetta er ekki eitthvað sem yogað getur hjálpað mér með einu sinni þannig að í örvæntingu minni hringdi ég á nuddstofu hér í bæ vitandi að ég þurfti að gera eitthvað og gat fengið tíma eiginlega strax.

Það er alger tilviljun að ég lenti á þessum ljúfling sem hann Caras er. Honum var strax mjög umhugað um þetta vandamál mitt og nuddaði og nuddaði. Sagðist geta hnykkt þetta en væri nú reyndar ekki með leyfi svo hann var hálf feimin með þetta en staðráðinn í að vilja hjálpa mér samt. Hann vildi til dæmis ekki að ég segði kírópraktornum mínum frá þessu.

Svo að eftir nuddið þegar ég sat þarna fullklædd reyndi hann að hnykkja mig til hliðanna með höfuðið en ekkert gekk. Svo afræður hann að taka eitthvað "advanced" kíróbragð og lét mig leggjast á bekkinn (bað mig) og vafði einhverju utan um hálsinn á mér og hnykkti svo svona upp þannig að hálsinn og höfuðið fóru uppávið.

Omg. Sveif þarna út og gleymdi næstum því skónum mínum. Alsæla. Halló. Þarna losaði hann um margra mánaða gamla spennu. Ég veit ekki hvernig nafnið hans er skrifað en vá, vá, vá hvað þetta var gott.

Vá. Takk Caras.

Gleðilegt nýtt ár! :)

Elska nýárs fílinginn.

Nýtt ár. Ný byrjun. Vibe the plate clean. Fresh start. Eitthvað nýtt og spennandi sem aldrei hefur gerst áður. Spennandi.

Áramótaheitið mitt í ár er að uppræta streitu í lífi mínu. Það er ansi háleitt markmið já. Held samt að aðal streituvaldurinn í lífinu mínu sé bara ég sjálf svo áramótaheitið er þá að slaka meira á og vera ekki svona stressuð. Vera meira í núinu. Meira "zen"-uð eins og ein facebook vinkona mín orðaði það.

Klisja, ég veit en.. thats it.

Meira seinna,

(er að horfa á Seinfeld..)