... sit nú hérna og geri skýrslur. Skil ekki á morgun heldur hinn.
Fyrstu dagarnir í nuddskólanum voru svo yndislegir. Engar áhyggjur, engin verkefnaskil, engar kynningar. Bara gefa nudd og fá nudd og brosa.
Þetta er nú reyndar tímabundið. Nú er klassíska nuddið búið. Prófið búið og ritgerðin búin. Svæðanuddið er líka að klárast. Vorum í prófi í morgun og skil á verkefnum á miðvikudaginn. Við tekur sogæðanudd (sem er víst frekar umfangsmikið) og að klára inngang að heilsunuddi.
Ef þetta væri bara eins einfalt og að fá nudd og gefa nudd alla daga, ha?
Væl búið.
Later;)
Monday, October 29, 2018
Monday, October 8, 2018
Lífið er nudd
Í dag lærði ég meira um svæðanudd, gaf svæðanudd og þáði svæðanudd. Svo fór ég í nudd þar sem það er eitt verkefnið í skólanum. Að fara í nudd og skrifa ritgerð um upplifunina.
Ég er því nokkuð slök í dag:)
Kannski of slök meira að segja. Dæs
Ég er því nokkuð slök í dag:)
Kannski of slök meira að segja. Dæs
Wednesday, October 3, 2018
Ó ljúfa líf!
Frá og með deginum í gær er þessi (örvæntingarfulla) húsmóðir ekki með kerrubarn. Jahú!!
Eftir hrókeringar í íbúðinni þar sem Óli (16 ára) fékk innra barnaherbergið alfarið fyrir sjálfan sig vantaði okkur pláss fyrir alls konar dót í geymslunni. Þar sem Guðrún Halla (5 ára) var búin að segja nokkrum sinnum að hún vill ekki nota kerruna lengur ákvað ég að losa mig við hana. Auglýsti hana á "Gefins, allt gefins" síðunni á facebook og hún var farin á 0,1 eins og maður segir.
Fyrir sjálfan mig var þetta stór stund þar sem þetta færir mig einu skrefi nær því að komast aðeins meira út af heimilinu þar sem börnin eru að eldast og verða meira sjálfstæðari. Það að vera ekki með kerrubarn þýðir minna vesen og að börnin eru að vaxa úr grasi.
Allavegana, annað svona "milestone" átti sér stað í dag þegar Stefán Máni (10 ára) fékk leyfi hjá mér til að ná í Guðrúnu Höllu á leikskólann. !! Gæti verið, eftir rúm 15 ár af því að sækja alltaf kl. 16, að örvæntingarfulla húsmóðirin okkar sé við það að losna við það?
Ekki misskilja. Ég elska börnin mín út af lífinu. En næstum 16 ár af því að eftirmiðdagurinn snúist um að sækja kl 16 er kvöð.
Frelsi, frelsi, ég sé þig við sjónarrönd. Komdu, komdu, komdu nú.
: D
Eftir hrókeringar í íbúðinni þar sem Óli (16 ára) fékk innra barnaherbergið alfarið fyrir sjálfan sig vantaði okkur pláss fyrir alls konar dót í geymslunni. Þar sem Guðrún Halla (5 ára) var búin að segja nokkrum sinnum að hún vill ekki nota kerruna lengur ákvað ég að losa mig við hana. Auglýsti hana á "Gefins, allt gefins" síðunni á facebook og hún var farin á 0,1 eins og maður segir.
Fyrir sjálfan mig var þetta stór stund þar sem þetta færir mig einu skrefi nær því að komast aðeins meira út af heimilinu þar sem börnin eru að eldast og verða meira sjálfstæðari. Það að vera ekki með kerrubarn þýðir minna vesen og að börnin eru að vaxa úr grasi.
Allavegana, annað svona "milestone" átti sér stað í dag þegar Stefán Máni (10 ára) fékk leyfi hjá mér til að ná í Guðrúnu Höllu á leikskólann. !! Gæti verið, eftir rúm 15 ár af því að sækja alltaf kl. 16, að örvæntingarfulla húsmóðirin okkar sé við það að losna við það?
Ekki misskilja. Ég elska börnin mín út af lífinu. En næstum 16 ár af því að eftirmiðdagurinn snúist um að sækja kl 16 er kvöð.
Frelsi, frelsi, ég sé þig við sjónarrönd. Komdu, komdu, komdu nú.
: D
Subscribe to:
Posts (Atom)