Friday, November 26, 2010

er klárlega ekki efnishyggjumanneskja

Þó að mig langi í flott einbýlishús og jeppa og utanlandsferðir þá finnst mér ég samt ekki vera efnishyggjumanneskja.

Ég þoli ekki snobb, skil ekki fólk sem elskar peninga og það sem kveikti í þessu ákveðna bloggi - þoli ekki svona "kaupa-kaupa" auglýsingar sem eru núna fyrir jólin. Mér finnst svo sorglegt að jólin snúist um jólagjafirnar. Og það þarf að KAUPA jólagjafirnar og verslunareigendur virðast vera með dollaramerki í augunum og líka veitingastaðir með rándýru jólahlaðborðin sín og bara money, money, money. Græða, græða, græða...

Finndist frábært ef jólin gætu snúist um sjálfan boðskapinn; hátíð ljóssins og trúna en ekki bara frí og gjafir...

Friday, November 19, 2010

framför

var svo hátt uppi (naturally high) eftir fyrsta tímann í langan tíma í hot yoga í gærkvöldi að ég hálf sveif heim. Strauk svo ketti í svona 7 mínútur fyrir utan heima hjá mér sem þýðir bara eitt - ég er að yfirstíga (hægt og rólega) sýklafóbíuna mína:)

Mér fannst svo gaman að hitta þessa veru á sama stað í alheimnum og ég sjálf svona beint eftir mega hot mega yoga tíma. Svona getur maður verið hamingjusamur þegar maður er nýkomin úr yoga. Ekki það að ég sé eitthvað óhamingjusöm, ég verð bara alltaf hamingjusamari eftir góðan yogatíma,

Love it, love it, love it!

Wednesday, November 3, 2010

bölvaður andskoti.

Einmitt.

Ef ég væri eina fullorðna manneskjan á heimilinu þá myndi ég ekki horfa á fréttir. Þetta er af því að ég er í fréttapásu. En af því að ég er ekki eina fullorðna manneskjan á heimilinu þá komst ég ekki hjá því að horfa smá á fréttir.

Bölvaður andskoti.

Það þurfti ekki nema smá hálftíma áður en ég gafst upp aftur. Á fréttunum. Þær eru svo niðurdrepandi þessa dagana að það er mesta furða að fólk hafi hreinlega ekki labbað út og hent sér fyrir bíl annað hvort meðan þær eru eða beint á eftir.

Það sem var í fréttunum í kvöld var t.d. það að röðin fyrir utan fjölskylduhjálpina var rooooosalega löng. 1000 manns var gefið að borða. Og þetta er rétt eftir mánaðarmót. Viðtal tekið við þriggja barna faðir sem varð að ná í mat fyrir fjölskylduna. Mig langaði að gráta. Næsta frétt: það er líklegast verið að fara loka Sólheimum vegna fjárskorts. Þessum líka yndislega stað sem er sjálfbær og fallegur. Þarna býr einstakt fólk sem veit nú ekkert hvað framtíðin ber í skauti sér. Óvissan er djöfull og dauðadómur fyrir einstakt fólk. Frétt sem var á undan þessum fréttum og var á hinni stöðinni fékk mig til að æpa á Svan eins og geðsjúk kona, biðjandi hann um að skipta um stöð. Vil ekki segja hver sú frétt var.

Allaveganna. Mikið helvítis djöfull er ég þreytt á heimsku mannanna. Mér er hugsað til vitleysunnar sem var í gangi í Orkuveitunni fyrir hrun. Þar voru þjónar sem þjónuðu til borðs í matsal starfsmanna og eldhúsið (til dæmis) kostaði margar, margar, margar milljónir í rekstri. Fyrir skattpeninga! Og nú má saklaust einstakt fólk ekki lifa í friði á Sólheimum og fólk er að svelta.

Mitt jafnaðarhjarta er brotið.

Brjáluð.