... þær hringja.
Núna er ég búin að fara eins og ekkert sé ómáluð í Kringluna allavegana tvisvar í röð. Finnst ég vera að missa það.
Núna brosar eflaust þú, lesandi góður, út í annað því það er daglegt brauð hjá mörgu kvenfólki og ekkert sjálfsagðra. En það hefur nefnilega ekki verið sjálfsagður hlutur hjá mér þangað til núna. Kona sem hefur sjaldan farið út fyrir hússins dyr án þess að vera með maskara finnst hún ekki svo vel til höfð maskaralaus. Allavegana mér.
Mér varð það á að líta í spegil í lyftunni í Kringlunni og við mér tók míns eigins spegilmynd. Mygl. Mygluð. Eða það er allavegana tilfinningin sem ég fæ.
Ég dáist að konum sem geta verið án farða og litið samt ótrúlega vel út.
Af hverju get ég ekki verið meira þannig?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment