Update

Allt í einu finnst mér ár og dagar síðan ég bloggaði en kannski var það nú bara í síðustu viku...

Mér finnst tíminn líða mjög undarlega. Mjög hratt og mjög hægt sem er fáránlegt. Finn það er eitthvað voða mikið að gerast með mig sem er jákvætt. Stundum hratt og stundum hægt. Skrýtið.

Ég er búin að vera í major hreinsunarferli hérna heima. Fer á Sorpu einu sinni í viku og hendi og gef. Gef og hendi. Það er svo gott. Finn að ég er næstum því búin að öllu því sem mig langar að gera hérna heima. Núna er ég eiginlega farin að spara það því mér finnst svo gaman að taka til og hreinsa út. Er að taka íbúðina svona kerfisbundið sem felur líka í sér veggina. Mér finnst það leiðinlegast. Nenni því eiginlega ekki en það er ekki samt fyrr en maður skoðar veggina að maður sér að þeir eru jú skítugir líka.

Núna er mig farið að lengja eftir vinnu svo ég hef ákveðið að vera með smá bögg við þá staði sem ég er búin að sækja um vinnu á. Ég ætla að fara hringja og vera með eftirfylgni og vesen. Byrjaði á því í morgun með starf sem ég hef áhuga á en .... nei, þá svarar ekki síminn. Sendi tölvupóst í staðinn. Æ, maður veit hvað allir eru uppteknir alltaf.

Jæja, update lokið. Lifið vel peeps.

Dr. Wayne Dyer

Það er skrýtið að ég heyrði fyrst um þennan merkilega mann þegar hann dó. Þá kom holskefla af minningarorðum frá frægu fólki sem bar honum svo vel söguna. Apparantly he´s a legend. Hann gifti Ellen Degeneres og Portiu. Hann þekkti Opruh og eftir að hafa hlustað á þau bæði á hljóðbókum núna finnst mér þau tala mjög svipað.

Núna er ég búin kynna mér þennan mann aðeins og hlusta á nokkrar hljóðbækur eftir hann og mér finnst hann algert æði. Hann er svona, hvað segir maður, vitringur sem skrifar bækur og talar um meiningu lífsins. Æ, ok, hann er höfundur margra sjálfshjálparbóka.

Ég elska sjálfshjálparbækur. Algert case. Allavegana, hérna er quote eftir hann:

Doing what you love is the cornerstone of having abundance in your life. Wayne Dyer.

Auðvitað reyndar. Þetta segja þau öll. En mér finnst þetta reyndar ekki eins einfalt og þetta hljómar en ég er mikið að spá í þessu og núna get ég ekki hugsað mér að vinna við annað en það sem ég hef áhuga á að vinna við.

Núna er ég atvinnuleitandi og er að taka "baby steps" á þetta. Ég er byrjuð hjá markþjálfa sem er mjög gott aðhald. Ég fékk heimavinnu eftir okkar fyrsta fund núna í gær og já, ég verð sem sagt að gera eitthvað. Er komin með ágætis plan fyrir framtíðina en núna þarf ég fyrst og fremst að finna vinnu, eitthvað sem hentar mér og kemur mér á þann stað sem ég vil vera.

Ok, better work at it.

Later peeps.

Burn ceremony

Undanfarið hef ég verið að hlusta á hljóðbók með Oprah Winfrey á Audible. Það er æði. Mér finnst svo mikið vit í því sem hún er að segja og hún kennir mér svo margt. Einn kaflinn eða svoleiðis fjallar um ástina. Þar segir hún meðal annars frá því að hún hafi verið í nokkrum samböndum við karlmenn áður en hún varð fræg og hvað hún hafi verið brjóstumkennanleg í þráhyggjukenndri ást sinni til þeirra.

Hún segir frá því að nýlega (eða svoleiðis) hafi hún fundið bréf sem hún skrifaði til eins af þessum gaurum sem fóru í raun svo illa með hana. Hún hafði skrifað það en sem betur fer ekki sent það. Hann mætti ekki á stefnumót, hunsaði hana svo hún skrifaði þetta bréf til hans. Þetta bréf var margra blaðsíðna, mig minnir að hún hafi sagt 14 blaðsíðna, brjóstumkennanlegt bréf og svo "pathetic" að hennar sögn að hún þekkti sjálfa sig ekki sem skrifandann.

Allavegana, það sem hún gerði var að halda svokallaða "burn ceromony" og kveikti í bréfinu. Þetta var auðvitað táknrænt. Mér datt í hug að gera það sama:) Ég fann einhvern horbjóð sem ég hafði skrifað í eldgamla daga þegar ég var óþroskuð og heimsk. Ég jesúsaði mig og ætlaði að gera mína eigin burn ceromony og horfa fjarræn út í buskann á meðan. Náði í stálskál og horbjóðinn og hélt út á svalir með kveikjara í hendi og kom mér fyrir á stól. Kveikti í helvítinu.

Já nei nei. Ég kveikti pent í horninu á nokkrum blöðum, setti ofan á stálskálina og úr varð BÁL! Ég hleyp í ofboði inn í eldhús, klukkan var í kringum 13:45 á miðvikudegi, næ í vatnskönnu og bruna út á svalir en þá fuðrar helvítið upp og brennur bara á svalagólfinu og skilur eftir sig sótsvertu og brúna bletti á svalagólfinu. Ji minn eini. Þrátt fyrir þetta gefst ég ekki upp og kveiki í pappír aftur en úr verður bara fáránlegur reykur og þvílík stækja af lykt. Þetta var nú ekki alveg eins og ég hafði séð fyrir mér og ég fer að hafa áhyggjur af nágrönnunum og slökkviliðinu. Það er komin rosalega vond lykt og það eru svona lítil brunninn blöð út um allt. Og ÞÁ kom Óli minn heim! Ég horfði á hann eins og sek kona og hann fór strax að kvarta yfir þessari hræðilegu lykt! Góð Svava.

Allavegana, reif afganginn bara og henti honum. Engin brunaseremónía.

(Vona að einhver hafi hlegið. Það var ætlunin.)

:)