Unglingnum á heimilinu fannst ekki mikið til koma að mamma hans hélt með laginu Kúst og fæjó með Heimilistónum í Söngvakeppninni í ár. Honum fannst það aaalveg glatað.
En það var eitthvað sem heillaði mig við lagið. Stelpurnar að hittast í saumó og allt svo stelpulegt og hresst og gaman. Mikið sakna ég vinkvenna minna. Það hefur einhvern veginn verið svo erfitt að hittast upp á síðkastið. Allar með börn undir 5 ára liggur við og allar svo uppteknar.
Synd og skömm. Því það er svo nauðsynlegt að næra andann með því að hitta vini sína og blása aðeins út og kjafta og hlægja.
En hvað getur maður gert? Ég ætla að setja aðeins meiri kraft í að reyna að koma okkur saman. Þetta hlýtur að hafast á endanum. Já, já, já.
Læt hér fylgja eina mynd af stelpunum í Heimilstónum, bara upp á gannið.
Vinkonur eru bara ómetanlegar.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment