Frá og með deginum í gær er þessi (örvæntingarfulla) húsmóðir ekki með kerrubarn. Jahú!!
Eftir hrókeringar í íbúðinni þar sem Óli (16 ára) fékk innra barnaherbergið alfarið fyrir sjálfan sig vantaði okkur pláss fyrir alls konar dót í geymslunni. Þar sem Guðrún Halla (5 ára) var búin að segja nokkrum sinnum að hún vill ekki nota kerruna lengur ákvað ég að losa mig við hana. Auglýsti hana á "Gefins, allt gefins" síðunni á facebook og hún var farin á 0,1 eins og maður segir.
Fyrir sjálfan mig var þetta stór stund þar sem þetta færir mig einu skrefi nær því að komast aðeins meira út af heimilinu þar sem börnin eru að eldast og verða meira sjálfstæðari. Það að vera ekki með kerrubarn þýðir minna vesen og að börnin eru að vaxa úr grasi.
Allavegana, annað svona "milestone" átti sér stað í dag þegar Stefán Máni (10 ára) fékk leyfi hjá mér til að ná í Guðrúnu Höllu á leikskólann. !! Gæti verið, eftir rúm 15 ár af því að sækja alltaf kl. 16, að örvæntingarfulla húsmóðirin okkar sé við það að losna við það?
Ekki misskilja. Ég elska börnin mín út af lífinu. En næstum 16 ár af því að eftirmiðdagurinn snúist um að sækja kl 16 er kvöð.
Frelsi, frelsi, ég sé þig við sjónarrönd. Komdu, komdu, komdu nú.
: D
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Samgleðst þér með framfarirnar. Elska þegar börnin hætta að nota eitthvað babydót. Núna eru hvorki pelar né bleyjur á mínu heimili! Húrra fyrir öllum þessu góðu fréttum!
Segðu Tinna, segðu! :D Núna eru mín börn orðin sjálfspassandi að mörgu leyti. Húha!
Húha! Elska líka þetta orð: hrókeringar :)
Post a Comment