Slitrur úr degi móður

Ég sit á miðri bekkjarskemmtun í Hlíðaskóla hjá miðjunni (10 ára) þegar mér fara að berast sms frá frumburðinum (16 ára.) Stefán Máni er að fara með leiksigur á sviðinu fyrir framan fullan sal af fólki og ég er að taka það upp á símann. Hann og bekkjarfélagar hans eru búin að æfa leikritið í allt haust svo þetta er ákveðinn hápunktur.

"Mamma
Hvenær er leikritið búið??
Er að fara keppa og gleymdi takkaskónum
Er í Leikni"

Sko. Leiknir er í Breiðholti.

Barnið sem sagt þarf takkaskóna í einum grænum og er uppí Breiðholti. Hvar Leiknir er, veit ég ekki. Skórnir eru heima.

Síðar um kvöldið þegar ég, sem er svo stolt af því að muna eftir að það er vasaljósadagur á leikskólanum daginn eftir, finn vasaljósið kemst ég að því að það er batteríslaust. Kl. er 22.

Lumma á hlaupum

Stundum fer örvæntingarfulla húsmóðir okkar út úr húsi án þess að spá í heildarlúkkinu á sjálfri sér.

Þetta gerðist í dag. Fór út að hlaupa í svo asnalegri múnderingu að það flokkast auðveldlega undir tískuslys.

Til að passa að mér yrði ekki kalt var ég í þykku leggingsunum sem ég er alltaf í en sko neðri hlutinn var bara þannig plús skór. Á efri hluta búksins var ég bara klædd í mittissíða slitna lopapeysu (svarta og hvíta). Svo var ég með eyrnaskjól og í fjólubláu vettlingunum mínum.

Sko, það asnalega við þessa múnderingu var það að það var ekkert yfir mittinu og rassinum skiljiði, bara asnalegt munstrið á sokkubuxunum/leggingsunum.

Æ, you had to be there..

Later:)

Oh happy day:)

Í dag í skólanum vorum við að deila með hvort öðru starfskenningum okkar, þ.e.a.s. sýn okkar á nuddstarfið, hvaðan við erum að koma, bakgrunnur okkar og hvernig við viljum starfa. Flest okkar deildum tilfinningum okkar og sögum. Svo var tekin æfing þar sem við horfðumst í augu og föðmuðumst. Síðan æfðum við hliðarnudd.

Ég held að ég sé í himnaríki.

A confession from a desperate housewife

Þáttaröðin Hversdagsreglur er skemmtileg þáttaröð sem leggur línurnar um ýmislegt í mannlegum samskiptum. Þetta eru þættir þar sem margvísleg málefni eru tekin fyrir og svo er sett regla um málið í enda þáttarins. Dæmi: eiga Íslendingar að heilsast í útlöndum? Komist var að þeirri niðurstöðu að það þyrfti ekki að heilsast ef við erum á fjölförnum ferðamannastöðum í t.d. Evrópu en ef Íslendingar hittast t.d. í Asíu eða Afríku þá ber þeim að heilsast.

Annað málefni var hvenær ber manni að skila því sem maður fær lánað hjá nágrannanum. Komist var að þeirri niðurstöðu að ef um væri að ræða undir t.d. líter af mjólk þyrfti maður ekki að skila.

Allavegana, ung kona hér í borg var ekki að eiga sinn besta dag í dag. Eiginmaður hennar hafði ákveðið að nota Hue ljósið til að vakna í morgun (nótt) og hafði samstillt það vekjaraklukkunni svo blessuð ljósaperan í svefnherberginu fór að líkja eftir sólarupprás of snemma fyrir hennar smekk eða kl 06:38. Hún veit þetta því þetta var tíminn sem hún vaknaði vegna ljóssins.

Eftir skólann var konan mætt til kírópraktorsins dauðþreytt og með maskarann niður á kinnar. Þetta vissi hún ekki fyrr en seinna. Verandi í nuddskólanum hafði maskarinn farið út um allt þegar hún var að þiggja smá nudd. Allavegana, verandi hálf pirruð fer hún að spyrja út í tímann sinn þegar hún er búin að bíða í korter. Þetta er kannski en kannski ekki ég sjálf. Stuttu eftir það kemst hún loksins að, lítur loks í spegil og sér að maskarinn er í þremur lögum undir augunum. Útlitið var skelfilegt sem sagt.

Mín spurning sem ég beini til Hversdagsreglna er sem sagt (þættirnir eru hættir en ég segi bara svona): hvenær látum við hvort annað vita þegar svona lagað er í gangi? Ef við sjáum að manneskjan sem við erum að tala við er með lafandi hor eða með einhvers konar klessu á andlitinu, t.d. maskaraklessur, eigum við að láta hana vita eða ekki?

Mitt atkvæði er: JÁ