Ja hérna hér.
Stundum tek ég skrýtnar ákvarðanir og geri skrýtna hluti.
Eins og núna. Svava, einhvers staðar í fortíðinni, ákvað að vera ein í nokkra daga í Stokkhólmi. Hugsunin var að komast í burtu. Vera ein. Kunnugleg hugsun.
Og núna er ég nákvæmlega það. Komin í burtu og algjörlega ein.
Veit ekki alveg hvaða hugmyndir ég hafði um Stokkhólm en hér er vissulega engin náttúra. Ég er stödd, smack, í miðjunni á stórborg. Ekki minn tebolli ef ég á að vera alveg hreinskilin.
Það er rosalega gott að fá þessa fjarlægð. Þótt ég væri dauðþreytt í gær eftir ferðalagið gerði ég samt svona hugarkort af lífinu mínu og sá strax hvar þarf að breyta og bæta og hvar þarf að gera meira af og hvað þarf að gera minna af.
Ok. Skal bara trúa ykkur fyrir því.
Þarf að leggja miklu meiri áherslu og rækt við börnin mín. Við þurfum að flytja. Ég þarf að drekka minna cacao.
Ceremonial cacao er ekki eins og kaffi eða te. Það er dýpra en það. Þannig að ég fer bara dýpra inn í mig þegar ég þyrfti einmitt að komast meira út úr mér. Það hlýtur að vera einhver smá extrovert þarna einhvers staðar innra með mér sem þarf að komast út.
Allavegana, ætla að koma mér út. Er búin að hanga of mikið inni á hótelherbergi auðvitað...
Ást og kærleikur.
No comments:
Post a Comment