Mér finnst skáldagyðjan hið innra aðeins vera að rumska. Tek henni fagnandi. Var farin að óttast um hana.
Sko.
Er farin að lenda í togstreitum. Varðandi dýr. Til dæmis í veiðiferðum fjölskyldunnar. Get ekki komið nálægt því að drepa. Sem er þversagnarkennt af því að ég get svo borðað fenginn.
Bara get ekki drepið.
Núna er svo komið við í sögu fjölskyldunnar að ykkar kona gafst upp fyrir þrýstingi afkvæma sinna og setti pabbann í að kaupa hamstur.
Þegar litla ljósið mitt (7 ára) var búin að suða um að fá hamstur í nokkrar vikur lofaði ég henni að ef hún yrði góð allan október myndi hún fá ósk sína uppfyllta.
Allavega, núna er dýrið komið inn á heimilið og ég er í innri togstreitu frá því í gær.
Þetta er bara svo ónáttúrulegt finnst mér. Þarna er hamsturinn (sem Guðrún Halla skírði Nóa (kvk)) í manngerðu búri og svo sett í manngerða plastkúlu sem rúllast um íbúðina og klessir á og allir tísta gleðilega.
Mig langar til að frelsa dýrið. Apparantly er þetta hitabeltisdýr. Hvað er það að gera hérna?! Hvernig ætli dýrinu líði? Það hlýtur að vera með togsteitu, ef til vill áfallastreituröskun.
Innri togstreita. Hugsanlega harmleikur.
Ég er sem sagt svokallaður empath líka.
No comments:
Post a Comment