.. heitir hún heillin.
Ég elska alvöru fólk. Alvöru mennsku þar sem manneskja kemur til dyranna grímulaus.
Filterslaus og segir hlutina umbúðalaust.
Þannig upplifa ég Diddu. Þekki hana ekki neitt en dáðist að henni fyrir viku síðan þegar hún var gestur hjá Gísla Marteini í Vikunni.
Lengi lifi grímulaus kona. Hipp hipp húrra!
Ég er þakklát fyrir fólk eins og Diddu.
Fyrir þá sem kunna að vera að lesa og spyrja sig; hver er þessi Didda? Þá er stutt lýsing sú að hún er skáld og lék víst í kvikmynd líka. Hún var víst dáldill pönkari á sínum tíma og samdi pönktextann Ó Reykjavík, ó Reykjavík þú yndislega borg með einhverri pönkhljómsveit. Hún samdi líka t.d. þetta ljóð:
Í dag
Nei, í dag ætla ég
ekki að vera hádramatísk
og líkja mér við þurrkaða
rós hangandi öfuga í bandi.
Nei, ég ætla að líkja
mèr við stafnmynd í
sjóræningjaskipi að brjótast
í gegnum þetta með
ber sölt brjóstin.
Lastafans og lausar skrúfur 1995
Ég man að hún vann á tímabili í Sunnubúð í Hlíðunum. Ég fílaði hana þá eins og núna.
Í grein sem ég fann hjá vini okkar allra, herra Google, sem birtist á mbl.is 1.júní 1995 segir að Didda yrki hreint og beint um "óhreinan heim": "ljóð hennar er óhrein en þó hrein og bein."
Ég er þakklát fyrir fólk eins Diddu.