Skrýtið hvernig þessi vika er orðin vika tölvupóstanna hjá örvæntingarfullu húsmóðurinni okkar. Hmmm.. smá yfirlit:
Mánudagur:
Mæti í aðstöðuna mína og sé að það er verið að setja upp brunastiga beint fyrir utan gluggann á pallinum. Sé að vinnan er ekki búin og hef samband við eiganda yogastúdíósins sem aðstaðan er í og spyr út í þetta. Hún segir að það verði smiðir að vinna þarna alla vikuna. Öryggisfíkillinn sem ég er verð að vita nákvæmlega hvenær þeir verða með smiðslæti því nudd og læti fara ekki vel saman.. tek mig til og sendi tölvupóst á Eik, fasteignafélag sem á húsið þar sem ég útskýri mál mitt.
Fékk nú ekkert svar en hringi líka og fæ samband við manninn sem hefur umsjón með þessu tiltekna húsi sem kemst að því fyrir mig að þeir verði akkúrat ekkert að vinna þegar ég er að vinna. Gott mál.
Þriðjudagur:
Ungfrú víðsjá kemur auga á frétt á fréttamiðli þar sem kemur fram að félagið Ísland Palestína sé með mótmæli fyrir utan Hörpu þar sem fundur sem snertir aðgerðir Ísraels gegn Palestínu er. Örvæntingarfulla húsmóðirin hefur sterka skoðun á hvað stendur á skiltum í mótmælum sem þessum og skrifaði eftirfarandi tölvupóst á félagið (!?):
Sælir félagar,
ég er mikill aðdáandi lögmáls aðdráttaraflsins (law of attraction.) Það er mikið fjallað um það í bókinni og myndinni The secret.
Lögmál aðdráttaraflsins er þannig að það sem þú setur út færðu tilbaka. Ef þú setur út í alheiminn frið þá áttu samkvæmt því að fá frið.
Móðir Teresa fór víst þess vegna í friðargöngur en ekki á mótmælafundi.
Ég var glöð að sjá á skiltum núna áðan frá samkomunni fyrir utan Hörpu: "alþjóðlega vernd fyrir Palestínu" því það er jú það sem við viljum.
Sá annað skilti sem á stóð: "stöðvum blóðbaðið" sem mér finnst ekki vera málið því þá er verið að setja þetta orð út í cosmosið og samkvæmt lögmálinu verður því meira af því.
Þetta er líklegast ástæðan fyrir því að Trump varð forseti því það skiptir ekki máli hvort athyglin sé jákvæð eða neikvæð. Alheimurinn heyrði bara Trump.
Bara innlegg hjá mér. Takk svo mikið fyrir ykkar óeigingjarna starf.
Mikil ást, mikil hlýja,
Friðarkveðja, Svava
Hvaða framhleypni er þetta allt í einu hjá okkar konu?!
Tölvupóstinum hefur ekki verið svarað.
Örvæntingarfulla húsmóðirin sendir tölvupóst til Kvennaskólans í Reykjavík. Málið er að áætlað er að frumburðurinn útskrifist núna á föstudaginn, eftir tvo daga og en hann veit ekki hvort hann útskrifast vegna þess að hann er í vandræðum með eitt fag. Hann fékk 8 í öllu öðru (!)
Tölvupóstinum var reyndar svarað í þetta sinn en ég tek eftir að orðafarið er afar varkárt.
Eru bara allir að passa sig massa vel núna í tölvupóstsamskiptum?
Upp á hverju tekur konan okkar á morgun? Hvert sendir hún tölvupóst á þá?
Skrifað síðar á laugardeginum eftir viðburðarríka viku tölvupóstanna:
Á fimmtudagsmorgun lagðist okkar kona á bæn eftir að hún vaknaði. Tár runnu. Það lá mikið við. Hún hefur aldrei lagst svona á bæn áður:
Almættið, sýndu mér að þú ert með mér. Ég þarf jákvæða niðurstöðu, neikvæða niðurstöðu og jákvæða niðurstöðu. Þetta þuldi hún nokkrum sinnum.
Örvæntingarfulla húsmóðirin var svo sannarlega örvæntingarfull. Frumburðurinn var að fara í endurtektarpróf deginum fyrir útskrift og okkar kona búin að bjóða stórfjölskyldunni í veislu og undirbúa veisluna og allt svoleiðis. Deginum áður fann hún fyrir eymslum í hálsi og var hrædd um að hún væri með covid. Hún fór í sitt fyrsta covid test þennan dag, deginum fyrir veisluna og vissi ekki hvenær von væri á niðurstöðunni. Þegar hún mætti í testið voru mjög margir í sýnatöku og henni sagt að niðurstaðan gæti komið morguninn eftir. Öryggisfíkillinn með OCD-ið hefur aldrei áður tékkað á skilaboðum í símanum eins oft og þennan dag. Að lokum var beðið um að Daði og gagnamagnið myndi komast áfram í Eurovision.
Alheimurinn og okkar kona hafa sinkað vel saman hingað til og hann veitti henni það sem hún þurfti þennan dag. Strákurinn náði prófinu og útskrifaðist frá Kvennaskólanum í Reykjavík í gær, hún var ekki með covid og Daði og gagnamagnið komst áfram.
Eftir þetta fæ ég skilaboð reglulega yfir daginn. Þegar ég lít á klukkuna er hún 09:09, 10:10, 11:11, 12:12, 13:13 og svo framvegis.
Í dag er okkar kona eins og sprungin blaðra, situr á uppáhalds kaffihúsinu sínu í miðbænum og orkar varla að koma sér heim. Enda var taugaveiklunin á fimmtudaginn í hærra lagi. Tár já, nokkrum sinnum yfir daginn.
Jú, og svo voru það tölvupóstarnir. Einn frekar dramatískur deginum fyrir útskrift til skólameistara Kvennaskólans í Reykjavík þar sem fram kom meðal annars að móðir sitji við bæn.. já og svo til tengiliðar á vinnustað vegna fyrirtækjanudds þar sem ég sagðist ekki mæta vegna sýnatöku. Skellti í eina lág dramatíska setningu.. eitthvað um að ég gæti ekki hugsað mér að mæta ef þetta væri nú eitthvað.
Ætli eymslin í hálsinum hafi ekki verið vegna streitunnar vegna útskriftarinnar..
Allavega, alveg til í venjulega viku næstu viku..
No comments:
Post a Comment