Af gömlum vana leit hún til himins. Tveir hvítir fuglar flugu fyrir hornið á dómhúsinu. Par. Hún vissi að það voru þau hjónin sem myndu líklegast verða saman að eilífu. Þrátt fyrir allt.
Þrátt fyrir vaxandi óþol í garð hvors annars. Þrátt fyrir yfirvofandi lífsleiða og doða. Skrýtið að fylgjast með hvoru öðru eldast og grána og hrörna. Ekki síst áhugaleysi annarra og þeirra sjálfra bæði í garð hvors annars og annarra.
Flugparið flaug þétt saman. Samhæft áfram veginn. Að vanda.
Þetta er að sjálfsögðu skáldskapur. Er að æfa mig fyrir námskeið í ritlist sem ég er að fara á í haust í Endurmenntun (!)
Námskeið hjá þessum skáldagyðjum er einmitt eitthvað sem ég held að heilinn minn hafi gott af. Er spennt en líka hrædd. Er allavegana forvitin og búin að skrá mig.
Namaste.
No comments:
Post a Comment