Yoga sporðdreki

Don't meen to brag,

en mín komst aldeilis í þessa hérna stöðu í yogatímanum í gær:) ee.. hemm, ég var reyndar upp við vegg sko..

Confessions of a desperate housewife

Langaði að henda einhverju í sjónvarpið í gær.

Um kvöldmatarleitið á Stöð 2 er byrjaður matreiðsluþáttur Frikku en þarna er hún að benda landsmönnum á skemmtilegar og praktískar mataruppskriftir. Ég var að horfa á þetta út undan mér þar sem ég sat inni í eldhúsi í gær og gerði heiðarlega tilraun til að snæða upphitaðan kvöldverð frá deginum áður. Hinir fengu 1944.

Þarna var hún Friðrikka, glaðleg og fersk, looking gorgeous með brjóstaskoru og allt, í óaðfinnanlegu eldhúsi (engin börn) að gera óaðfinnanlegan mat og var sjálf óaðfinnanleg. Í byrjun þáttarins var fáránlegur sketch þar sem hún var í sundi og svona, þið vitið, að koma upp úr lauginni alveg ótrúlega hot. Þarna sást sólbrúnn fullkominn líkami í bikiníi með brjóstum og allt, og svo hún alsæl eftir sundið hlæjandi með barninu sínu. (Kallinn á heimilinu ók sér í sætinu og vildi ólmur kanna nánar hvað væri í sjónvarpinu..).

Hinum megin við sjónvarpið (heima hjá mér sko) var allt á hvolfi í eldhúsinu vegna framkvæmda varðandi uppþvottavél. Minn 7 ára var nýkominn heim af æfingu og nöldraði í mér aðra hverja mínútu. Minn yngri (10 mánaða) sat bleyjulaus á gólfinu (vegna vægra bleyjusára, aðeins að lofta) og skeit síðan í brækurnar þegar ég var u.þ.b. hálfnuð með kvöldmatinn. Sjálf var ég tussuleg í joggingbuxum og peysu sem passaði engan veginn við, svefnvana vegna yngra barns og nýkomin af 4ra klst. námskeiði.. Það var ekki séns að ég hefði nennt að elda eitthvað.

Ég er gjörsamlega og algerlega á móti þeirri staðalímynd af konum sem þessi Frikku-matreiðsluþáttur stendur fyrir.

Mér finnst alltof mikið lagt á konur. Ef allt er eins og það á vera er konan í 100% vinnu, hún er líka 100% húsmóðir og 100% móðir og óaðfinnanleg. Svo þegar hún er búin að vera í vinnunni allan daginn og síðan búin að sjá um börnin, elda, þrífa, kaupa inn, skipta á bleyjum, skipta á rúmum, hjálpa með heimavinnu, taka úr vélinni, setja í vélina, horfa á fréttir, vaska upp og ganga frá, hlúa að börnum og sinna öðrum skyldum þá á hún eftir að vera hinn fullkomni maki líka.

Er það bara ég eða finnst öllum öðrum í lagi að nútímakonan sé í 300% starfi?

Mér er hætt að standa á sama

Finn fyrir mikilli mengun í Reykjavíkinni minni. Ekki gott.

Skil ekki alveg hvernig fólki dettur í hug að ana út í bíl og keyra .. bara eitthvað. Eða keyra yfir höfuð. Af hverju tekur fólk ekki strætó í staðinn eða hjólar eða labbar?

Hefur það engan sans fyrir næstu kynslóðum? Á forsíðu Fréttablaðsins í gær voru Kínverjar (eða Japanir?) á Austurvelli að horfa á styttuna (af Jóni forseta..? anyways,) og þau voru með klúta fyrir vitunum.

Í gær sá ég mann hjóla með skýlu yfir nefinu og munninum.

Hvað er eiginlega að gerast?! What is happening to the world og af hverju í andskotanum virðist öllum standa á sama?

(Skrifað 2 tímar síðar:)

Ég er nú meiri Ragnar Reykásinn eins og Svanur er alltaf að benda mér á. Var með Stefán Mána í aðlögun í dag hjá dagmömmunni og átti að skreppa í burtu í hálftíma. Ég var náttúrulega bara að "keyra eitthvað"... he heemm.

Fór nú reyndar með dósirnar og flöskurnar hans Svans í endurvinnsluna og svo að ryksuga bílinn (var reyndar heillengi keyrandi um að finna bílaryksugu..) en..

over and out:/
RR.

Bögguð.

Það tókst manni að bögga mig í gær. Ég veit ekkert um þennan mann annað en það að hann er á risastórum mengspúandi jeppa og datt ekki í hug að slökkva á tryllitækinu meðan hann beið eftir að dóttir sín kæmi af æfingu við nýju æfingarhöllina í Laugardalnum í gær. Í svona allaveganna 15 mínútur var hann kjurr í stæði og mengaði út um allt.

Svo kom ég út með strákana og var að kafna við að koma þeim inn í bílinn minn (eða mömmu bíl réttara sagt..) af því að bíllinn minn (mömmu) var við hliðina á herra mengun.

Ég verð meira að segja reið þegar ég skrifa þetta og byrja ósjálfrátt að pikka fáránlega fast á lyklaborðið. Helv..

Af hverju slekkuru ekki á bílnum mengandi kyrrstæði maður?!

Jackass.

komin heim úr svaðilför

Jæja, þá er konan komin úr vetrarríkinu norðan Holtavörðuheiði og heim í sólina.

Það var bæði gott að fara og gott að koma. Það er alltaf ágætt að komast aðeins í burtu úr blokkinni og borginni og út í náttúruna. Það er líka alltaf gott að vera í návist Siggúar (já og Hjörvars líka;)) en það var ákaflega mikill vetur í bústaðnum sem ég leigði hjá BHM. Þetta er bústaðurinn Hábær sem er uppi í fjalli rétt fyrir utan Sauðárkrók. Það hefði ekki verið vegur að komast þetta án þess að vera á jeppa, svo mikið er ansi víst.

Það var yndislega fallegt landslag þegar við "vöknuðum" á laugardaginn. Ég set vöknuðum í gæsalappir því það var nú ekki mikið hægt að sofa í þessum kofa vegna láta í hitaveitunni. Meira að segja börnin kvörtuðu undan látunum í ofnunum.. Allaveganna, svo fórum við upp í fjall (Tindastól) og við Óli fórum á skíði í smá stund. He he.. réttara sagt fór ég á skíði í smá stund en hann Óli minn var aðallega að koma sér á skíðin milli þess sem hann datt.. (þakka manninum í lyftunni fyrir alla sína þolinmæði..).

Síðan heilsuðum við upp á Siggú á Króknum og fengum skúffuköku og kaffi:) Fórum svo upp í bústað og urðum föst þar það sem eftir var ferðarinnar (einn dagur) vegna veðurs.. Siggú og Hjörvar, á sínum fjallabíl, komu síðan í mat bæði kvöldin eða þau komu réttara sagt með mat seinna kvöldið..

og Siggú vann í Kana:)

Ævintýraleg ferð, gott að hitta Siggú sína og Emilíu sína en líka afar gott að vera komin heim í steinhús. Stundum þarf maður að fara í burtu til að átta sig á því hvað maður hefur það nú gott heima hjá sér:)

Hér eru nokkrar myndir úr ferðinni:

What is up with the universe?...

and what is up with my karma?

Mér sem er aldrei boðið í partý er boðið í gommu af þeim akkúrat þegar ég kemst ekki..

Ég ekki skilja hvað þetta á eiginlega að þýða.

Ég er ástfangin..

af bók.

Er búin að vera heillengi að lesa Óreiða á striga eftir Kristínu Marju Baldursdóttur. Þetta er alveg hreint yndislegt bók, framhaldið af Karitas, án titils. Ég er komin á bls. þrjúhundruðogeitthvað og nýt hverrar blaðsíðu.

Elska persónusköpunina hjá Kristínu, skemmtilegir karakterar þarna. Ég er mikið að lifa mig inní skáldsögurnar um listakonuna Karitas og tími varla að klára Óreiðuna á striganum..

Ætli Karitas endi ekki með honum Sigmari? Ég spái því að Bjarghildur fari að deyja bráðum, ji hvað hún er skemmtilega leiðinleg..