óafsakanlegt.

Í síðustu viku fór ég í sveitarferð með leikskóla yngri sonar míns. Það er svo sem ekki í frásögur færandi en það sem truflaði mig mikið eftir yndislega ferð í sveitina var þegar rútubílstjórinn svaraði gemsanum sínum þrátt fyrir að vera á fullu spani inn í Mosfellsbæ með fulla rútu af börnum og fullorðnum.

Maðurinn þakkaði þeim sem hringdi innilega fyrir að hringja. Þetta var greinilega kunningi eða vinur og hann var ekkert að biðja viðkomandi að hringja seinna eða neitt. Þú veist af því að hann var að keyra með FULLA RÚTU AF FÓLKI. Mér finnst þessi ákveðni rútubílstjóri hafa sýnt af sér ekki bara mikið dómgreindarleysi heldur einfaldlega mikla heimsku líka.

Mér varð hugsað til mjög eftirminnilegs þáttar Oprah Winfrey sem hún helgaði málefninu. Það sem stóð mest í mér og örugglega fleirum var margra mínútna myndskeið sem hún sýndi af brosandi andlitum. Myndum af fullt af börnum, unglingum, konum, ungum mönnum og alls konar fólki sem átti það eitt sameiginlegt að hafa látið lífið vegna þess að ökumaður bíls sem þau voru farþegar í var að tala í símann meðan hann var að keyra og það orsakaði bílslys. Dauðaslys.

Seinna í þættinum sýndi hún annað nokkura mínútna myndskeið af börnum, unglingum, konum, ungum mönnum og alls konar fólki sem átti það eitt sameiginlegt að hafa látið lífið vegna þess að ökumaður bíls sem þau voru farþegar í var að senda sms og það orsakaði bílslys. Dauðaslys.

Og hvað með allt fólkið sem situr eftir eyðilagt eftir öll þessi dauðaslys? Er í alvörunni þess virði að svara símtali akkúrat þegar það berst eða sms-i?

Ég fatta eiginlega ekki af hverju ég er ekki búin að hringja eitthvert og kvarta yfir þessu. Kannski, bara kannski, gæti það eitt bjargað mannslífi?

Hver veit?

(myndina fann ég hjá vini mínum honum Google. Þetta er ekki mynd af þeim bílstjóra sem ég er að vísa í.)

Gullin

Hérna eru elsku krúttin mín í sumarbústaðaferð síðustu helgi:)

Aaaarrrgghhh!!!

Kem heim og það er galopið út. Sem sagt útidyrahurðin OPIN og enginn heima.

Ummerki eftir minn 10 ára alls staðar. Ekki gengið frá eftir mat og drykk inn í eldhúsi. Sófinn í stofunni í messi og húfan hans á eldhúsborðinu.

Af hverju er ég ekki reið? Ég sem þarf að tékka fjórum sinnum inn og fjórum sinnum út hvort bévítans hurðin sé ekki örugglega læst alltaf þegar ég fer út.

Kannski er það af því að ég fór í yoga í hádeginu. En auðvitað veit ég ástæðuna. Ég er ekki reið af því að ég elska barnið.

"Kærleikur, hann umber allt. Og fellur aldrei úr gildi."

En djö.. er ég fegin að flatskjárinn og tölvan eru hérna ennþá!

skyr!

Fór í búðina til að kaupa skyr og endaði með því að kaupa allt annað en skyr.

Elska þegar svona gerist. Not!

gerjun

ætli maður sé að gera sér nógu mikla grein fyrir því sem er að gerast i þjóðfélaginu þegar maður er einhvern veginn gegnsósa því?

Samkvæmt nýlegri skoðanakönnun treystir aðeins tíundi hver maður Alþingi, þeirri "virtu" stofnun. Álíka margir bera traust til kirkjunnar. Sú ríkisstofnun sem nýtur hve mest trausts samkvæmt könnunni er Háskóli Íslands!

Almúginn virðist vera að komast í valdastöður samanber að Jón Gnarr er enn borgarstjóri og Andrea í hagsmunasamtökum heimilina hefur boðið sig fram til forseta Alþingis og það þykir engum neitt athugavert við það. Mér finnst það frábært. Það ber vott um að allt er mögulegt og maður þarf ekki að vera með blátt blóð í æðum eða glæstan sögulegan feril að baki til að verða forseti lýðveldisins.

Alþingismenn taka sumir hverjir þátt í mótmælum. Mér finnst það æðislegt. Það gefur mér von um að ef til vill geti fólk farið að treysta stjórnmálamönnum.

Það er reyndar sorgleg staðreynd að fjögurra flokkakerfið er ennþá til og bróðir minn íhugar að kjósa Sjálfstæðisflokkinn. 

Rómeó og Júlía - Vesturport style

Þegar ég sá þetta leikrit fyrir 10 árum siðan varð ég hugfangin. Þá var það sýnt á litla sviðinu í Borgarleikhúsinu og var svo ferskt og flott að mig langaði til að öskra BRAVÓ!! þegar sýningin var búin. En verandi prúða stelpan sem ég er við hliðina á föður mínum og ömmu stillti ég mig og klappaði í staðinn svo fast að mig sveið í lófana.

Auðvitað langaði mig að sjá 10 ára afmælissýninguna. Núna er hún sýnd á stóra sviðinu í sama leikhúsi og er ekkert síðri. Ég fagnaði að vild í lok sýningar.

Ef ég á að koma með smá leiklistargagnrýni þá var það tvennt sem fór vitlaust ofan í mig. Annars vegar var ég ekki sátt við að sjá börn á sýningunni. Jú, það eru loftfimleikar, já, það er maður að leika sér að eldi en eins og ég vissi var auðvitað nóg um klámkjaft og skýrskotun í alls konar kynlíf í sýningunni. Af hverju ekki að setja aldurstakmark? Hins vegar þá finnst mér að málið hefði mátt vera nútímalegra. Háfleygt tal fer í taugarnar á mér af því ég skil það ekki. Það var allavegana einhver hluti sýningarinnar sem fór fyrir ofan garð og neðan hjá mér af þvi að tungumálið var bæði of háfleygt og talað of hratt.

En þar fyrir utan: Bravó!! Það er gaman að sjá hvað leikararnir eru ennþá unglegir og hafa lítið breyst á þessum 10 árum. Æðislegt hvað þau eru ennþá fersk og lifandi og ungleg. Ansi föngulegur hópur af framúrskarandi fólki:)

lúxusvandi

var að gera mér grein fyrir því að ég bókaði sumarbústað á sama tíma og ég ætlaði að vera dansandi á Nasa við ljúfa tóna gusgus. Ég keypti þá miða fyrir lööööngu síðan.

úps.

Auðvitað tek ég sumarbústaðaferðina fram fyrir tónleikana en samt smá fúlt af því að ég borgaði 5.800 kall fyrir miðana á gusgus. Þetta verða siðustu tónleikarnir þeirra á Nasa þar sem staðurinn er að loka...

Dáldið svekkelsi en núna get ég vonandi glatt einhverja með því að gefa þeim miðana. Ætla að tékka á mínum elskulegu bræðrum ...

:)

elska daginn þegar maður leggur vetrarjakkanum og fer í gallajakkann

Sá dagur var í dag.

Það er ótrúlegt hvað smá sól getur gert fyrir geðheilsuna. Elska að fylgjast með öllu lifna við eftir kaldan, dimman og langan vetur.

Af hverju er ekki bara alltaf sól?

um raunveruleg verðmæti

Ég var út í Bournemouth í Englandi árið 1997. Ferðin var mikil lexía fyrir mig en það verður að segjast eins og er að mér leið ekkert rosalega vel meðan ég var þarna úti. Sérstaklega ekki undir lokin.

Afi minn heitinn skrifaði mér nokkur bréf á meðan ég var í Englandi og ég skrifaði honum líka nokkur bréf. Þessi bréf sem hann skrifaði mér eru með því verðmætasta sem ég á. Mér þykir svo endalaust vænt um þau og mér þótti og þykir auðvitað ennþá svo endalaust vænt um hann afa minn.

Hann var sá eini sem kallaði mig prinsessuna sína og meinti það. Ég geymi þessi bréf í læstri skúffu sem ég var einmitt að þurrka af í dag. Ósjálfrátt fóru tárin að renna þegar ég las eitt bréfið yfir.

Það er svo satt það sem þeir sungu um kærleikann. Hann fellur aldrei úr gildi.

Mikið sem ég sakna hans afa míns núna.