um raunveruleg verðmæti

Ég var út í Bournemouth í Englandi árið 1997. Ferðin var mikil lexía fyrir mig en það verður að segjast eins og er að mér leið ekkert rosalega vel meðan ég var þarna úti. Sérstaklega ekki undir lokin.

Afi minn heitinn skrifaði mér nokkur bréf á meðan ég var í Englandi og ég skrifaði honum líka nokkur bréf. Þessi bréf sem hann skrifaði mér eru með því verðmætasta sem ég á. Mér þykir svo endalaust vænt um þau og mér þótti og þykir auðvitað ennþá svo endalaust vænt um hann afa minn.

Hann var sá eini sem kallaði mig prinsessuna sína og meinti það. Ég geymi þessi bréf í læstri skúffu sem ég var einmitt að þurrka af í dag. Ósjálfrátt fóru tárin að renna þegar ég las eitt bréfið yfir.

Það er svo satt það sem þeir sungu um kærleikann. Hann fellur aldrei úr gildi.

Mikið sem ég sakna hans afa míns núna.