blur

Nú er ég að drífa í því að hlusta á alla gömlu cd'ana mína áður en ég skila vinnubílnum. Það eru ekki svo margir diskar eftir en þessa vikuna er ég búin að vera með blur á fóninum.

Þessi hérna finnst mér ekkert spes núna. Lögin hálfþunglyndisleg og bara ble. Aftur á móti þessi hérna...

... finnst mér algert æði. Kann hann utan að og elska hann (hann geisladiskinn.) Þarna eru þeir klárlega upp á sitt besta. Algert yndi.

Ég var rosalegur aðdáandi, það verður nú bara að segjast eins og er. Var samt bara dáldið ein með þessa aðdáun mína á blur, var líka bara dáldið ein á þessum árum...

Bókatíðindi

Las þessa hérna um daginn, um það leyti sem ég fór til Bali.

fyrst fannst mér hún skrýtin og undarleg og ekkert spes. Síðan varð ég fyrir smá vitrun og tengdi við það sem verið var að fjalla um í bókinni. Bókin fjallar sem sagt um mann, strák sem kynnist stelpu í búsáhaldabyltingunni, í mótmælunum. Bókin byrjar á því að það er bankað upp á hjá honum seint að kvöldi og tveir kunningjar láta hann fá bréf frá Söru, stelpunni. Hann sem sagt náði að beita hana ofbeldi í sambandinu þeirra og hún vill gera honum grein fyrir því og setur honum úrslitakosti; að viðurkenna ofbeldið og leita sér hjálpar og láta hana vera og ekki vera á ákveðnum stöðum og svo framvegis.

Fyst áttar lesandinn sig ekki alveg á hvaða ofbeldi þetta var eiginlega en svo kemur í ljós alla bókina hvernig hann lét við hana. Varð tilfinningalega lokaður þó þau væru saman og var svo nákvæmlega sama um tilfinningar hennar að það meiddi hana. Svo var líka eitthvað líkamlegt kynferðislegt ofbeldi, eða þannig. Allavegana, bókin fjallar um hvað er ofbeldi og hvað er ekki ofbeldi; hvort maður geti meitt aðra manneskju með tilfinningum einum saman.

Allavegana, ég tengdi við þetta því ég hef kynnst svona karlmönnum. Ætli þeir flokkist ekki sem hættulegir hjá þeim sem fara á SLA fundi (Sex and Love addiction.) Þeir heilla mann upp úr skónum og svo er maður ekki til hjá þeim þangað til maður er til en svo er þeim alveg sama. Svona siðblindingjar.Stórhættulegir menn fyrir konur.

Allavegana, ágæt bók. Ekkert æði. En hún situr smá í mér. Frábært að karlmaður skrifi þetta því það væri svo týpískt að beiskur kvenmaður hefði skrifað um þetta viðfangsefni.

Jú, jú.

Ef ég væri Guð...

... þá myndi ég breyta nokkrum hlutum.

Ég myndi haga hlutunum þannig að kennarastaða, staða leikskólaleiðbeinanda (já og allra þeirra sem vinna á leikskólum), staða hjúkrunarfræðinga og lækna og sjúkraliða, ljósmæðra og öll þessi störf sem virðast vera svo sjálfsögð en ekkert sérstaklega eftirsóknarverð vegna launanna..... ég myndi vilja sjá þessi störf vera eftirsóknarverðust vegna mikilvægis þeirra og launa. Að sjálfsögðu mundi ég hafa þau ef ekki bara launahæst. Aðeins að breyta forgangsröðunni.

Væri þetta ekki dásamlegur heimur?

Duruduru

(stefið úr Twiligt zone eða X-files.)

Elska svona aha moment þar sem maður áttar sig á hugsanlega, bara hugsanlega sé eitthvað okkur æðra sem er að stjórna smá hlutunum hérna jörðu niðri.

Er mikið búin að vera spá í upphæðum sem ég er að borga með kreditkortinu mínu. Bara svona, maður er að fara hætta í vinnunni og svona... Er oft að sjá 4.300 kr. Það var t.d. það sem ég borgaði á saumastofunni fyrir viðgerð á fötum og svo líka annars staðar. 4.300 kr búið að koma fyrir nokkrum sinnum fyrir og hvað haldiði að komið fyrir áðan í Bónus?

Keypti eins og gengur og gerist marga hluti... og upphæðin endaði í 8.600 slétt. Slétt!

4.300 + 4.300 = 8.600 kr.

Duru duru duru, duru duru.......

ble

Bara ble...

ég er með mjög skrýtnar tilfinningar í sambandi við að vera fara hætta að vinna. Tímabundið að sjálfsögðu.

Á aðra höndina sé ég þetta alveg í hyllingum. Síðasta vika var erfið vinnulega séð og mikið álag í verkefnunum mínum sem ákváðu svona sirka fjögur þeirra að fara í algert fokk liggur við að sama klukkutímanum. Sveimhuga unglingurinn minn hjálpaði ekki til.

Ég var eiginlega undirlögð af stressi á fimmtudaginn og föstudaginn. Eiginlega bara þannig að ég mér leið illa og sá ekki fram úr þessu. 20 mínútna hugleiðsla á fimmtudagseftirmiðdeginum kom skapinu í lag og ég bakaði, eldaði og þreif sæl og rjóð eftir það en svo á föstudeginum byrjaði stressið aftur.

Mér finnst svo merkilegt og svo satt að stress sé plága 21. aldarinnar. Ég sé þetta alls staðar í kringum mig. Ég er sannfærð um að álag sé orsakavaldurinn að flestum sjúkdómum og mig langar til að vinna við eitthvað sem lagar stress en ekki eitthvað sem orsakar það. I feel very strongly about this. Ég er ekki viss um að kynslóð foreldra minna skilji allt þetta álag sem venjulegt fólk er undir þessa dagana.

Allavegana, það sem ég vildi sagt hafa er að þess vegna hlakka ég til að hætta að vinna tímabundið - af því að álagið minnkar.

Hins vegar hef ég verið atvinnulaus áður og veit þess vegna að þetta er ekkert æðislega gaman fyrir utan fyrstu dagana kannski. Kvíði því smá að hafa ekki nóg að gera og svona og fara kannski að leiðast en aftur á móti þá er þetta 1. júní sem er líklegast besti tíminn til að gera svona lagað.

Með von um betri viku framundan,

ykkar örvæntingafulla húsmóðir.

Draumamarkmið

Las viðtal við eina farsælustu knattspyrnukonu landsins, Margréti Láru Viðarsdóttur, þar sem hún talaði um markmiðasetningu. Hún hefur markmið fyrir hvert ár og svo er hún líka með draumamarkmið. Og hún hefur alveg náð þeim.

Svona markmiðasetning finnst mér í alvörunni spennandi. Það kveikir í mér.

Núna er ég komin með draumamarkmið. Vegna aðstæðna minna í lífinu (ég er jú með 6 manna nærfjölskyldu þar sem við erum með fjögur börn á aldrinum 3-14 ára) þá virðist þetta vera svona útópíumarkmið en það er jú allt einhvern tíma hægt þó að það gerist ekki strax.

Það sem mig dreymir um að geta gert er að fara aftur til Asíu í yogakennaranám. Annað hvort til Bali eða Tælands. 

Þegar ég fór í þetta yogastúdíó í Ubud í Bali leið mér eins og ég væri komin heim. Mig langaði ekki til að fara og ég vildi bara vera þarna. Ég er líka með þannig líkama að ef ég geri ekki almennilegt yoga að minnsta kosti einu sinni í viku þá fer allt í fokk.

Dream on baby. Dream on.

Tregi

Hvað ætli ensku orðin yfir trega og angurværð séu?

Skrýtið. Stundum finnst mér ensku orðin alltaf best og finnst svo gott að tjá mig á ensku í tíma og ótíma en núna finn ég fyrir smá trega og dettur ekki enska orðið í hug.

En þetta er svona með þægindarammann. Ég á eftir að sakna hans. Er að tala um vinnuna.

Vinnan mín núna er svo þægileg fyrir mig og þess á ég eftir að sakna. Eftir að hafa verið í sömu vinnunni í 5 og 1/2 ár núna er hún orðin svo þægileg. Ég er með eigin bíl og ræð mér svona nokkurn veginn sjálf en það er helsti kosturinn sem ég sé hvað atvinnu varðar.


En... ef maður festist í þægindarammanum of lengi þá verður jú ekki nein framþróun.

Allavegana, gleðilegan fössara!

Mín er að fara ferma um helgina svo að helgin er undirlögð af því auðvitað. Þetta verður gaman.

Innilega til hamingju elsku Tinna mín með nýjustu prinsessuna! Yndislegt alveg:)