Instagram

Ég finn og ég sé nú til dags að það gætir vaxandi kvíða hjá unglingsstúlkum.

Ekki öllum auðvitað en mörgum. Ég þykist vita að samfélagsmiðlar séu aðalmálið og að þær skoða Instagram mikið. Ég er búin að pæla svolítið í þessu og er sjálf á Instagram að fylgjast með þeim sem ég hef valið að fylgjast með.

Þeir sem ég hef valið að fylgjast með eiga það öll sameiginlegt að vera ekki í vinnu heldur eru þau að lifa lífinu. Þetta fólk ferðast mjög mikið, eru reyndar flest barnlaus og eru flest yogafólk eða lífskúnstnerar. Þau ferðast um heiminn og eru með yogaretreats, eða eru með sína eigin yogastöð og iðullega birtast af þeim myndir þar sem þau eru skælbrosandi á mjög exotic stað þar sem það er alltaf sól.

Ég tengdi um daginn að þetta er líklegast það sem er að valda þessum stelpum og sjálfri mér kvíða. Því auðvitað langar mann að lifa svona lífi þar sem manni líður ekki eins og maður sé í vinnunni því hún er svo æðisleg. Og svo loksins hætta þær í símanum og átta sig á því, eins og ég, að lífið er ekki svona. Það getur verið dáldill skellur.

Ætla að fara að eigin ráðum sem eru þau sem ég gef stjúpdóttur minni og vera minna á Instagram.

Namaste.

(Skrifað nokkrum vikum síðar) Pha, er meira á Instagram en nokkru sinni fyrr. Ávanabindandi andskoti.