Bogamenn

Ég fór a skemmtilegan fyrirlestur í vetur, man ekki hvort það var í enda janúar eða byrjun febrúar. Þetta var á Yogafood við Grensásveg og Sólveig, eigandi Sólir yogastöðvarinnar var með fyrirlestur um hvernig hún hætti á framabrautinni í viðskiptalífinu til að sinna andlegri köllun sinni. Auðvitað tengdi ég.

Það var mikið um spurningar úr salnum og ein þeirra situr í mér. Þetta var reyndar ekki spurning heldur samtal frá manni sem Sólveig kannaðist greinilega við og ég líka þar sem ég hef séð greinar eftir hann í blöðunum. Hann er mikill stjörnuspekingur, þ.e.a.s hann skrifar og spáir í stjörnumerkin og svoleiðis.

Þarna sagði hann að Bogamenn séu iðullega með samviskubit yfir því að vera ekki að vinna við það sem þeir lærðu. Alveg merkilegt vegna þess að ég er einmitt með samviskubit yfir því að vera ekki að vinna við það sem menntaði mig í í háskólanum OG ég er bogamaður:)

Það er ekki laust við að þær séu þungar í takinu blessuðu gráðurnar þegar ég geng um gangana í vinnunni sem ég merki við í boxið þegar ég tek skoðanakannanir að sé fyrir ósérhæft starfsfólk. Samviskubitið er ekki síður mikið þegar ég hugsa um námslánin...

En hvað get ég sagt? Ekki fer ég að vinna vinnu þar sem ég velkist um í kvíða daglega í vegna þess að hún er ekki það sem ég vil.

Svo ég elti drauminn. Follow that dream. Því það er eina vitið fyrir mér.

Namaste.