Slitrur úr degi. Part II

Allt í einu finnur maður sig á nuddbekk í nuddnáminu og karlmaður á að læra að liðka liðamótin á mér. Ég var búin með hann og núna átti hann að æfa sig á mér.

Á þessum augnablikum sem eru blessunarlega liðin er ég mjög meðvituð um götin á klofsvæðinu á lífrænu bómullarbuxunum mínum úr Org í Kringlunni. Ég hef keypt þrjár svona buxur af því að það gerist alltaf það sama; það slitnar aðeins upp úr saumunum á innanverðum lærunum.

Allavega, þannig að ég segi við hann "það eru smá göt á buxunum en ekki vera feiminn" sem var náttúrulega mjög vanhugsuð athugasemd. Maður nær bara ekki alltaf að hugsa allt sem maður segir fyrirfram.

Allavegana, þessi tiltekni karlmaður er ekki íslenskur en talar góða íslensku samt og svaraði tilbaka að hann myndi aldrei fara þangað eða eitthvað svoleiðis.

Æ, mér finnst þetta ennþá vandræðalegt og finnst allavega núna að andrúmsloftið á milli okkar sé skrýtið eða svoleiðis.

En kannski ekki, þetta virðist vera frekar líbó strákur. Við vorum þau einu sem vorum á tásunum (ekki í sokkum) svo mér finnst að við ættum að geta unnið okkur í gegnum þetta.

Lífið maður.

Slitrur úr degi

Ég er stödd á neðri hæðinni í Kringlunni að labba fram hjá Donkin donuts þegar ég sé mann sem ég vann með, mjög kunnuglegt andlit. Hann situr þarna og er að tala í símann. Ég er dáldið frá en vinka glaðlega.

Í þeim augnablikum sem ég labba nær honum geri ég mér grein fyrir því að þetta er ekki hann. Hann kinkar kolli en vill greinilega engin frekari samskipti.

Skiljanlega, því ég þekki manninn ekki neitt!

Þetta tiltekna vandræðalega moment hélt mér vandræðalegri og asnalegri í heila mínútu. Sirka.

Ég er ennþá vandræðaleg yfir öðru vandræðalegu mómenti sem ég er ennþá vandræðaleg yfir. Það móment átti líka sér stað í samskiptum við hitt kynið.

Hef aldrei kunnað almennilega á karlmenn.

Rútína

Það er merkilegt hvað maður sækist í rútínu.

Núna er mér farið að finnast hálf óþægilegt, allt þetta frí.

Ég er nú reyndar ekki búin að vera í "fríi" nema í mánuð, set bitrar gæsalappir vegna þess að það er ekki svo mikið frí að vera með krakka upp um alla veggi alltaf. Núna erum við búin að gera allt sem við ætluðum að gera í fríinu; fara í fellihýsið (tvisvar), fara í húsdýragarðinn (bara einu sinni þar sem ekki er hægt að fara með yngsta barnið neitt þar sem söluvara blasir við en það gerir það einmitt í húsdýragarðinum þar sem maður þarf að labba í gegnum verslun á leiðinni út.) Búin að fara á Rey cup, búin að fara í sund (þó nokkuð mikið), búin að fara í Gong ho og fleira. Núna er bara beðið eftir að skólinn byrji á þessu heimili.

Unglingarnir hafa lítið fyrir stafni og eru mestmegnis í sínum raftækjum, símum og tölvum, því miður. Það er dáldið álag að hafa þrjú svoleiðis börn og unglinga á heimilinu, eða svoleiðis.

Ég verð bara svo glöð þegar skólinn loksins byrjar og krakkaskarinn fer í skólann. Mikið verður það gott fyrir okkur öll.

Vildi bara deila þessari tilhlökkun minni með ykkur.

Umvafin englum

Undanfarið hefur mér liðið eins og ég sé frekar vel tengd.

Ekki allir sem skilja kannski hvað ég á við, sérstaklega þeir sem eru ekkert að spá í andlegum efnum en undanfarið, þegar ég hef litið á klukkuna til að vita hvað tímanum líður þá hefur klukkan verið t.d. 10:10, 11:11, 12:12, 12:34, 13:13, 14:14, 15:15, 16:16, 17:17 og svo framvegis.

Á tímabili var þetta að fríka mig dáldið út en ég brosi alltaf þegar ég sé þessar tölur því ég álít þetta vera merki frá englunum. (Internetið segir mér líka að þetta sé merki frá englunum.) Ekki það að ég trúi því að uppi á himninum sitji guðs englar saman í hring heldur frekar merki frá alheiminum um að allt sé eins og það eigi að vera.

Í byrjun sumars var ég dáldið ósátt við á hvaða hillu ég er í lífinu. Alls ekki viss um hvort ég sé á réttri braut því að jú, allt snýst þetta um peninga (sem mér finnst svo erfitt btw.) Hvernig ætla ég að lifa á því að vera nuddari? Hvar ætla ég að vera með aðstöðu? Hvað er ég eiginlega að gera við líf mitt??!! Þið vitið, svona pælingar. (Oft hefur mér dottið í hug að gefast upp á þessari hugsýn minni og reyna að finna 8-16 vinnu þar sem ég get nýtt mér menntun mína og fengið almennilega útborgað.)

En svo man ég quotið: Never pawn your dream for a 9-5. 

Ég er jú mjög andlega þenkjandi og tel alveg vera ástæðu fyrir því að mér hefur ekkert gengið að fá vinnu við það sem ég er menntuð í. If the door does not open its not your door. Ég neita að trúa því að ástæðan sé að ég sökki feitt. Því að ég veit að ég get staðið mig fjandi vel í vinnu. Það er óþolandi hvað ég er samviskusöm (ef ég fæ verkefni þá skila ég því, á réttum tíma og hætti ekki að hugsa um það fyrr en það er búið.) Svo er ég líka skemmtileg:) (Að eigin mati.)

Allavegana, ég ætla að fylgja þeirri hugsýn sem ég fékk á Balí í fyrstu cacao seremóníunni minni þar sem ég sá mig fyrir mér vera að veita einhvers konar meðferð við fólk liggjandi á bekk. Ég ætla að treysta því að þetta verklega nám í nuddinu skapi ný tækifæri fyrir mig. Ég vil vinna við það sem ég elska og þó mig dagdreymi nú ekki um að nudda ókunnugt fólk þá held ég að það komi til með að eiga vel við mig.

Mér myndi finnast ég vera dáldið sigruð ef ég myndi eyða ævinni í að vinna fyrir einhvern annan við eitthvað sem ég hef engan áhuga á. En ég myndi vera fjárhagslega örugg aftur á móti.

Damn, hvað lífið getur verið flókið. En nóg um það.

Namaste.