Ég er stödd á neðri hæðinni í Kringlunni að labba fram hjá Donkin donuts þegar ég sé mann sem ég vann með, mjög kunnuglegt andlit. Hann situr þarna og er að tala í símann. Ég er dáldið frá en vinka glaðlega.
Í þeim augnablikum sem ég labba nær honum geri ég mér grein fyrir því að þetta er ekki hann. Hann kinkar kolli en vill greinilega engin frekari samskipti.
Skiljanlega, því ég þekki manninn ekki neitt!
Þetta tiltekna vandræðalega moment hélt mér vandræðalegri og asnalegri í heila mínútu. Sirka.
Ég er ennþá vandræðaleg yfir öðru vandræðalegu mómenti sem ég er ennþá vandræðaleg yfir. Það móment átti líka sér stað í samskiptum við hitt kynið.
Hef aldrei kunnað almennilega á karlmenn.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment