Allt í einu finnur maður sig á nuddbekk í nuddnáminu og karlmaður á að læra að liðka liðamótin á mér. Ég var búin með hann og núna átti hann að æfa sig á mér.
Á þessum augnablikum sem eru blessunarlega liðin er ég mjög meðvituð um götin á klofsvæðinu á lífrænu bómullarbuxunum mínum úr Org í Kringlunni. Ég hef keypt þrjár svona buxur af því að það gerist alltaf það sama; það slitnar aðeins upp úr saumunum á innanverðum lærunum.
Allavega, þannig að ég segi við hann "það eru smá göt á buxunum en ekki vera feiminn" sem var náttúrulega mjög vanhugsuð athugasemd. Maður nær bara ekki alltaf að hugsa allt sem maður segir fyrirfram.
Allavegana, þessi tiltekni karlmaður er ekki íslenskur en talar góða íslensku samt og svaraði tilbaka að hann myndi aldrei fara þangað eða eitthvað svoleiðis.
Æ, mér finnst þetta ennþá vandræðalegt og finnst allavega núna að andrúmsloftið á milli okkar sé skrýtið eða svoleiðis.
En kannski ekki, þetta virðist vera frekar líbó strákur. Við vorum þau einu sem vorum á tásunum (ekki í sokkum) svo mér finnst að við ættum að geta unnið okkur í gegnum þetta.
Lífið maður.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment