Þakklát

Í dag er ég þakklát fyrir að þurfa ekki að hafa áhyggjur. Í stóra samhenginu.

Það er hluti af nuddnáminu að fara og nudda á landspítalanum. Í dag var það hlutverk mitt að gefa sjúklingum svæðameðferð (reflexology) en þá eru fæturnir nuddaðir. Mér skildist að það væri ekkert svo mikið eftir hjá þessum tveim sem ég var með. Eitthvað svoleiðis.

Ég fylltist allt í einu gríðarlegu þakklæti fyrir heilsu mína og allsnægtir. Það sem ég hafði áhyggjur af þennan daginn var að komast ekki í spinning nógu tímanlega í hádeginu. Thats it. Mínar einu áhyggjur þannig lagað.

Svo gat ég bara skottast í burtu þegar ég var búin. Náði auðvitað spinning tímanum og hef það svo gott. Líður vel.

Til hvers að hafa áhyggjur svona yfir höfuð ef líf manns er ekki í hættu? Er það ekki frekar þannig að heilsan er frekar í hættu ef maður hefur áhyggjur?

Þannig að ég ætla að vera ligeglad alveg þangað til að ég hef fullgilda ástæðu til að vera það ekki.

Þið megið alveg minna mig á þetta ef ég gleymi þessu;)

Adios amigos.