Vetur

Í fyrsta skiptið frá því að ég var barn elska ég veturinn.

Hef í gegnum tíðina verið ein af þeim sem óttast myrkrið og hef verið haldin eins konar skammdegisþunglyndi á veturnar.

Ekki núna. Ég kann loksins að meta veturinn. Elska kósý stemmninguna á morgnana og kvöldin með lampa og kertaljós. Finnst gott að hugleiða á morgnana í myrkrinu. Mér finnst líka gott að vera úti í ljósaskiptunum. 

Finnst meira að segja hálf skrýtið hvað það er farið að birta mikið og lengi á daginn.

Athyglisvert. Í fyrsta skiptið er ég alveg sátt við það að vera ekki með utanlandsferð upp í erminni til að bjarga málunum í janúar eða febrúar. 

Þetta er bara afskaplega notalegt allt saman. Kannski óvenju blíður vetur samt..

Samfélagsmiðlar

Las viðtal við Pál Óskar í gær og tengdi mikið. 

Hann var að tala um samfélagsmiðla og hvað maður á oft óheilbrigt samband við þá. Setur t.d. inn mynd og svo fer dagurinn í að tékka á lækum..

Stend sjálfa mig líka að því að vera leita í símanum að einhverju sem ég veit ekki hvað er. Stari á hann eins og hann hafi svarið. Gríp hann og fer inn í öll öppin að leita að ... hverju?

Held að markmiðið sé að vera minna í símanum yfir höfuð. 

Ég ætla að taka Pál Óskar mér til fyrirmyndar og minnka samfélagsmiðlana (aðallega Instagram) niður í aðeins vinnutengt.

Yyaaass queen!

Aðstoð

Hef oft hugsað að þegar ég vinn í lottóinu verður eitt af mínum fyrstu verkum að ráða mér stílista.

Það leiðinlegasta sem ég geri er að fara í fatabúðir, tja fyrir utan kannski að strauja og þrífa rimlagluggatjöld.

Er búin að ætla að fara í búðir og versla mér föt lengi. Allt þetta ár bara, en...

... mig bara langar ekki. Skær ljós, áreiti, kapítalismi, fullt af fólki, heilla mig ekki.

Nýja ég geri bara hluti sem ég hef gaman af svo það væri gegt ef ég gæti bara ráðið einhver til að fara og finna flott föt á mig.

Bíð bara róleg í sömu fötunum og í gær og daginn þar áður með lottómiðann..

7 milljarðar manns

Veit að ég er ekki ein um að hafa áhyggjur af plánetunni okkar.

Stundum er ég með afkáralegar hugmyndir af því að aukin þyngd okkar og öllu því sem við gerum; til dæmis byggingarnar sem við búum til og mannvirkin, að þetta íþyngjandi sement hafi áhrif á möndul jarðar einhvern veginn. Þá er ég að tala um snúningshraða jarðarinnar. Að öll þessi extra þyngd riðli einhvern veginn eðlilegum riþma.

Skilst að árið 2010 höfum verið 6 milljarðar og núna 7,8.

Herre gúd. 

Já, ég hef áhyggjur af fólksfjölgun. 

Það er eitthvað jákvætt við allt svo ég er allavegana fegin að kórónaveiran hefur orðið til þess að við mengum minna samanber minni flugumferð. 

Það er einlæg ósk mín að jörðin verði meira græn, þ.e.a.s. minni mengun, meiri náttúra.