Í fyrsta skiptið frá því að ég var barn elska ég veturinn.
Hef í gegnum tíðina verið ein af þeim sem óttast myrkrið og hef verið haldin eins konar skammdegisþunglyndi á veturnar.
Ekki núna. Ég kann loksins að meta veturinn. Elska kósý stemmninguna á morgnana og kvöldin með lampa og kertaljós. Finnst gott að hugleiða á morgnana í myrkrinu. Mér finnst líka gott að vera úti í ljósaskiptunum.
Finnst meira að segja hálf skrýtið hvað það er farið að birta mikið og lengi á daginn.
Athyglisvert. Í fyrsta skiptið er ég alveg sátt við það að vera ekki með utanlandsferð upp í erminni til að bjarga málunum í janúar eða febrúar.
Þetta er bara afskaplega notalegt allt saman. Kannski óvenju blíður vetur samt..
No comments:
Post a Comment