Bugun

Lífið er allt breytt eftir skólaslitin hjá krökkunum. Núna eru þau heima og á námskeiðum og lífið er flóknara.

Rann í gegnum áhugaverða grein í vikunni sem fjallaði um þriðju vaktina og að hún sé ástæðan fyrir mörgum skilnuðum. Mér dettur í hug tveir ef ekki þrír skilnaðir í mínu nærumhverfi sem hafa beinlínis verið vegna þriðju vaktarinnar.

Skiljanlega. 

Hún er vel falin þreytan sem fylgir uppvaskinu, öllu uppvaskinu alltaf, þvottinum, öllum þvottinum alltaf, hvað er í matinn, alltaf, allt utanumhald yfir krakkana og þeirra líf og því að vera hausinn í allri skipulagningu alltaf og því að vera heima á úlfa tímanum þegar allt er í gangi. 

Merkilegt hvað sumir karlmenn (mér dettur í hug flestir sem ég veit um) eru ekkert að spá í hvað þetta getur verið yfirþyrmandi og hvað hún getur verið erfið þessi þriðja vakt.

Eina sem mig langar núna er að komast í burtu af heimilinu þó ekki væri nema í viku. 

Þrjár vikur í yoga retreati í Tælandi til dæmis gæti bjargað málunum. 

Hugsanlega.