quod me nutrid

Í fyrsta skipti hér þýði ég yfir frá latínu en þetta þýðir það sem mig nærir. Begga vinkona er með þetta tattúerað á framhandlegginn.

Allavegana, er orðin eitthvað voða viðkvæm fyrir því sem mig nærir. Er aðallega að tala um fréttir og samfélagsmiðla í þessu samhengi. 

Veit að margir bara sleppa því að horfa á fréttir. Þær koma viðkvæmum sálum eins og mér iðullega úr jafnvægi. Ég hef ekkert sérstaklega gott af því að sjá myndir af dánum börnum í feedinu mínu eða æsing út af jarðskjálftum. 

Margir í kringum mig, eiginlega allir nema fjölskyldan mín og ólíklegasta fólk hreinlega er að notast við sveppi í lækningarskyni. Veit um fólk sem heldur svona kvöld rétt fyrir utan borgina og fólk sem fer á svona kvöld þar sem ákveðið magn er tekið inn. Fólk fer á tripp og afleiðingin er frekar góð eftir því sem mér best sýnist. Fólk verður zen-aðra, sáttara en um leið opnara og þegar ég hugsa um það þá er þetta fólk ekkert sérstaklega að setja ljósið sitt á fréttir. (Þessi kvöld eru búin á miðnætti svo ég er ekki að fara.)

Flestir geta horft á kvöldfréttir og farið svo að sofa. En það er einhver gerjun í gangi finnst mér. Manneskjur eru að opnast og hreinlega geta bara ekki horft á vondar fréttir og lagst svo á koddann og sofnað. 

Finn að fólk tekur það sem er að gerast í heiminum sífellt meira inn á sig og það er gott og vont að mínu mati. 

Hver og einn verður að finna út fyrir sig hvað það er sem nærir andann. Því að friðurinn hefst hér, innra með okkur. Svo breiðum við honum út. 

Vikan var skrýtin og óvanaleg. Var slöpp sem ég kann ekki. Geri hlutina bara samt. Skrýtið. Gærdagurinn var óvenju annasamur sem er óvanalegt. Hafði ekki einu sinni tíma til að fara inn á bláa skýið sem er staður sem ég hangi stundum á. 

Hápunktur vikunnar var þegar ég hitti gamla vinkonu og við töluðum og mösuðum. 

Lágpunktur vikunnar var þegar ég var veik. Stórundarleg líðan. Sjálfsvorkunn næsti bær við.

Namaste.