Amma

Er búin að lesa mikið yfir hátíðarnar. Er alveg dottin inn í bókina Lungu eftir Pedro Gunnlaug Garcia og er næstum búin með hana. 

Það sem er athyglisvert við hana er að hún gerist í framtíðinni. Saga forfeðranna er rakin en þá eru þeir uppi á okkar tímum eða eftir okkar tíma. Bókin kemur mér sífellt á óvart. Leist eiginlega ekkert á hana fyrst. Núna erum við (lesendur) búin að fylgja Páli eftir frá því hann var barn, ungur maður og núna er hann orðinn sjúklingur með sykursýki og afi.

Læt Goodreads um að heyra review af bókinni en að öðru:

Hef alltaf notið þess að gefa foreldrum mínum myndir af börnunum. Afi og amma eru alltaf ánægð með myndaalbúmin í jólapakkanum. Mér finnst svo skuggalegt að ég sé orðin amma og það sé ÉG sem fái núna myndaalbúm í jólapakka. 

Segi ennþá amma, amma við Styrmir Orra af því mér finnst þetta svo skrýtið. Er eiginlega að segja þetta við sjálfa mig. Er bara ekki alveg að ná þessu. 

Frekar treg.

Vikan var eins og gefur að skilja frekar róleg. Tíminn milli jóla og nýárs eru það nú oftast. Vaknaði við það í nótt að 15 ára sonur minn var nú bara að fá sér að borða og fara á klósettið og svona. Alveg búinn að snúa sólarhringnum við.

Eins og allaf hlakka ég til rútínu.

Ætli hápunktur vikunnar hafi ekki verið í byrjun vikunnar þegar mér leið vel. Felt lika superwomen.

Lágpunktur vikunnar var svo í gær þegar ég var veik:/

Síðasta færsla ársins. Yes suree Bob.

Skrýtið ár. Það hafa alltaf verið hræðilegir hlutir í gangi einhvers staðar í heiminum. Get ekki vanist því að sjá allt í einu helsærð börn í Palestínu í feedinu. Erfitt.

Ég vil ekki einhvern sem vill ekki mig

Þroski er dásamlegur. 

Er loksins búin að sætta mig við alla mína miðöldrun. Hversu ósýnilegar 45 ára konur eru og hversu mörgum er almennt sama.

Er loksins komin á það stig að laðast bara alls ekki að karlmönnum sem vilja mig ekki. Að manneskjum sem er alveg sama og spyrja aldrei hvernig ég hafi það eða hvað sé að gerast í mínu lífi.

Við erum búnar að ræða þetta mikið vinkonurnar. Við hittumst af því að áhuginn er einlægur. Við viljum vera í félagsskap hvor annarrar, höfum áhuga á högum hvor annarar og skiljum hvor aðra. Áhuginn er gagnkvæmur.

Héðan í frá sækist ég ekki í félagsskap fólks sem er bara engan veginn á sömu bylgjulengd og hefur ekki áhuga á samskiptum við mig. Þetta er áramótaheitið.

Allavegana, þessi setning Ég vil ekki einhvern sem vill ekki mig er líka kafli í bókinni sem ég er að lesa: Lungu eftir Pedro Gunnlaug Garcia. Skrýtið að mig hefur langað að lesa þessa bók í lengri tíma en finnst hún hálf skrýtin. Aðallega kynlífs lýsingarnar. Þær eru bara mjög skrýtnar. Eru rithöfundar kannski graðasta fólkið? Nei, ég segi svona.

 

Vikan er búin að vera góð. Mér hefur almennt séð liðið vel. Kraftur í mér. Er í fíling. Búin að skila af mér skýrslunum fyrir Bowen skólann. Er næstum því búin með allt jólastúss og lífið leggst almennt vel í mig.

Hápunktur vikunnar var á miðvikudaginn. Það var bara almennt góður dagur. Dagurinn þar sem ég fékk faðmlög frá nuddþegunum og kollega. Allir í góðu skapi.

Lágpunktur vikunnar var kannski þegar ég fór með leynijólavinapakka ekki beint á rangan stað heldur til nöfnu konu sem ég hélt að væri fréttakona á RUV en kom svo í ljós að var alnafna hennar. Kona sem býr með konunni sinni. Ég fékk úthlutað röngu notendanafni á bláa skýinu en réttu heimilisfangi. Þetta var mjög fyndið reyndar þegar ég sagði vinkonu minni á RUV að Birta Björnsdóttir væri gay. Hún bara ha nei. Í nokkrar mínútur héldum við að hún lifði tvöföldu lífi.

Bláa skýið er spjallforrit eins og Twitter. Þarna er góða fólkið. Ekkert baktal og ég þarf ekki að horfa á algeran hrylling í beinni. Ég held að sá Íslendingur sé ekki til sem skilur allt þetta hatur sem liggur að baki hjá Ísraelsmönnum. Og þó..

Gleðilega hátíð ljóss og friðar.

desember

Finnst þessi desember mánuður hafa verið eins og afar slæmt kynlíf með einhverjum þunglyndis-OG kvíðasjúklingi. Slæm orka. Dimm. 

Núna er einhvers konar climax í gangi þar sem kaupsýkin og almenn geðveiki er að ná hámarki. Maður skynjar það á umferðinni og undir niðri er örvæntingarfullur jólaandi sem líður ekkert svo vel með hvernig jólin eru orðin. Þetta átti ekki að verða svona. Þetta átti ekki að fara svona.

Get ekki beðið eftir endanum. Veit að hann verður 25. desember á jóladag þegar allt dettur í dúnalogn. 

Alsæla. Allavegana andleg fullnæging fyrir örvæntingarfullu húsmóðurina.

Vikan var klikkuð. Aftur. Man varla eftir henni. Er að koma niður frá þessari kennslu klikkun og finn að taugakerfið mitt er að slakna niður. Sef vel. Gott merki. Erfitt að vera kenna hálfveikur og bryðjandi sobril til að komast í gegnum dagana. Það tímabil er sem betur fer búið. Ekkert sobril núna.

Hápunktur vikunnar var í gær þegar mér fór allt í einu að líða betur. Komst aftur í elementið mitt sem er mín vinna. Að láta fólki líða vel. Í mínu rými (ekki það að aðstaðan á Suðurlandsbrautinni sé mitt rými) þar sem vinnan er mín, mér líður vel með hana, ég stjórna henni, missi ekki fókus og er með þeim sem treysta mér fyrir sér allan tímann. Hverja stroku.

Lágpunktur vikunnar var svona dáldið drive of shame heim frá Mími þar sem ég var ekki alveg nógu sátt við kennsluna mína. Þetta hefði getað verið svo miklu betra.

Finn vel að störf mín verða að hafa tilgang. Líður illa ef það er ekki raunveruleg merking í því sem ég er að gera. 

Namaste.

 

System overload

Computer broken.

Guð minn almáttugur.

Þessi vika.  

Þetta var vika númer hvað 48 á árinu og ég hef ekkert þurft á heilsugæslunni að halda. Var einmitt að hugsa það en stundum gerist það þannig að þá jinxast það. Það allavegana gerði það núna. Hitti þrjá lækna á fjórum dögum. Lyf. Sýklalyf. Er með sýkingar á tveimur stöðum í líkamanum sem ég hreinlega veit ekki hvort lyfin eru að virka á því að ég var með hita í gærkvöldi. Á þriðja degi sýklalyfja. 

Álagið er ekki að hjálpa. Ekki bara álagið í aukavinnunni heldur þessi blessaði lífsbruni og kulnun sem kemur aftan að manni um leið og álag kemur. Álagið er oftast mest heima en svo fær maður ávinninginn af þessu öllu saman (streðinu) þegar maður til dæmis á afmæli. Þá færa þau manni gjafir og ég lifi eins og drottning og þarf ekki að gera neitt. 

Eða að maður sé veikur allt í einu eins og í gær, þá fara þau út í apótekið fyrir mann og redda manni verkjalyfjum.

Hápunktur vikunnar var þegar ég hitti Sunnevu mína sem býr í Svíþjóð og gat boðið henni fínt út að borða. Var reyndar orðin slöpp og hún skutlaði mér til læknis en ég vildi samt hitta hana þó að ég væri í einhverju ástandi af því að ég vil eiga þannig vini að það sé OK að vera dáldið off stundum. 

Lágpunktur vikunnar var kannski í gær þegar ég var á leiðinni að kenna. Þá leið mér ekki vel. Er líka búin að vera veik alla vikuna og datt svo í hita eftir kennsluna. Þetta var nýr hópur og ég vissi að hann var stór. Það mættu alveg 17 manns. Var líka eitthvað nervous yfir því. 

Er farin að vera meira í hjartanu. Þá blessast þetta allt.

Namaste.

Reply guy

Mér finnst mjög skrýtið að sitja hérna á föstudagsmorgni aftur af því að vikan þaut hjá eins og ég veit ekki hvað. Léttur gustur kannski, ekki hvirfilbylur allavegana sem er nú ágætt.

Ég kláraði bókina Kjöt eftir Braga Pál. Ég átti erfitt með að klára hana þar sem hún er dáldið grotesk og hvað gerir maður á tækniöld annað en að fara á Twitter á ákalla höfundinn sjálfan. Bað hann um aðstoð. Viti menn, hann svaraði.

Ómeðvitað er ég farin að flokka fólk í ruslflokk sem svarar mér ekki á Twitter. Fáranlegt, ég veit og það hljómar hræðilega. Andleg vera eins og ég ætti ekki að vera í egóinu. There is no I. Það er tveir (þrír) karlmenn sem hafa ekki svarað mér á Twitter. Einn þeirra var í sama námi og ég í háskólanum og mér finnst hann stundum fyndinn. Sendi honum skilaboð og boðsmiða um að koma yfir á góða staðinn, bláa skýið með einhverjum skilaboðum og hann svarar ekki. Þetta er líka svona gaur sem like-ar ekki comment alltaf og æ mér finnst það segja allt um hann. Er ótrúlega pirruð yfir að hafa verið skotin í honum einu sinni. Svona gaurar voru einu sinni mín týpa en núna OJ, beint í ruslflokk með ykkur. Svo er einn annar sem var einu sinni rappari sem ég commentaði nokkrum sinnum hjá en hann svaraði aldrei. Skil ekki svona fólk. Svo var ein fræg sem setti status um að hún væri reply guy hjá honum og hann fagnaði þessu stórkostlega. Kannski þekkjast þau, hvað veit ég og það sem meira er, hvað kemur það mér við og AF HVERJU er ég að tala um þetta?

There is no I.

Annar maður sem svaraði mér í vikunni var uppáhalds artistinn minn Birnir. Viðurkenni fúslega að ég fór að skæla. Er ekkert nema hormónarnir þessa dagana.

Er á hormónauppbótameðferð vegna breytingaskeiðsins en líður svo fáranlega að ég er farin að stórlega efast um að ég sé að gera rétt með að vera á þessari meðferð. Og þó. Eftir samráð við stórvin minn og trúnaðarmann Baldur sem vílar sér ekki við að hafa grátandi kvenmann á meðferðarbekk hef ég ákveðið að prufa að hætta á lyfjunum úti á Tenerife, þið vitið, í sólinni. Þarf svona eiginlega einhver lyf til að lifa af myrkrið þangað til. 

Eða sko, ég sagði honum það. Hann stakk upp á að hætta strax á hormónum. Að það væru aðrar náttúrulegri leiðir til. Langar svo að hafa kraftinn til að sökkva mér í það.

Var með ýmis verkefni í vikunni sem ég komst ekki í vegna anna. Það er vaskurinn í dag gott fólk. Vaskurinn!

Hápunktur vikunnar var í gær þegar ég kom mér í yogatíma kl 18:20 hjá Talyu í Art of yoga. Stórsigur hjá mér.

Lágpunktur vikunnar var líka í gær þegar ég var skælandi út af sjálfsvorkunn á bekknum hjá Baldri.

Oh well. Áfram gakk!

Namaste.