System overload

Computer broken.

Guð minn almáttugur.

Þessi vika.  

Þetta var vika númer hvað 48 á árinu og ég hef ekkert þurft á heilsugæslunni að halda. Var einmitt að hugsa það en stundum gerist það þannig að þá jinxast það. Það allavegana gerði það núna. Hitti þrjá lækna á fjórum dögum. Lyf. Sýklalyf. Er með sýkingar á tveimur stöðum í líkamanum sem ég hreinlega veit ekki hvort lyfin eru að virka á því að ég var með hita í gærkvöldi. Á þriðja degi sýklalyfja. 

Álagið er ekki að hjálpa. Ekki bara álagið í aukavinnunni heldur þessi blessaði lífsbruni og kulnun sem kemur aftan að manni um leið og álag kemur. Álagið er oftast mest heima en svo fær maður ávinninginn af þessu öllu saman (streðinu) þegar maður til dæmis á afmæli. Þá færa þau manni gjafir og ég lifi eins og drottning og þarf ekki að gera neitt. 

Eða að maður sé veikur allt í einu eins og í gær, þá fara þau út í apótekið fyrir mann og redda manni verkjalyfjum.

Hápunktur vikunnar var þegar ég hitti Sunnevu mína sem býr í Svíþjóð og gat boðið henni fínt út að borða. Var reyndar orðin slöpp og hún skutlaði mér til læknis en ég vildi samt hitta hana þó að ég væri í einhverju ástandi af því að ég vil eiga þannig vini að það sé OK að vera dáldið off stundum. 

Lágpunktur vikunnar var kannski í gær þegar ég var á leiðinni að kenna. Þá leið mér ekki vel. Er líka búin að vera veik alla vikuna og datt svo í hita eftir kennsluna. Þetta var nýr hópur og ég vissi að hann var stór. Það mættu alveg 17 manns. Var líka eitthvað nervous yfir því. 

Er farin að vera meira í hjartanu. Þá blessast þetta allt.

Namaste.