desember

Finnst þessi desember mánuður hafa verið eins og afar slæmt kynlíf með einhverjum þunglyndis-OG kvíðasjúklingi. Slæm orka. Dimm. 

Núna er einhvers konar climax í gangi þar sem kaupsýkin og almenn geðveiki er að ná hámarki. Maður skynjar það á umferðinni og undir niðri er örvæntingarfullur jólaandi sem líður ekkert svo vel með hvernig jólin eru orðin. Þetta átti ekki að verða svona. Þetta átti ekki að fara svona.

Get ekki beðið eftir endanum. Veit að hann verður 25. desember á jóladag þegar allt dettur í dúnalogn. 

Alsæla. Allavegana andleg fullnæging fyrir örvæntingarfullu húsmóðurina.

Vikan var klikkuð. Aftur. Man varla eftir henni. Er að koma niður frá þessari kennslu klikkun og finn að taugakerfið mitt er að slakna niður. Sef vel. Gott merki. Erfitt að vera kenna hálfveikur og bryðjandi sobril til að komast í gegnum dagana. Það tímabil er sem betur fer búið. Ekkert sobril núna.

Hápunktur vikunnar var í gær þegar mér fór allt í einu að líða betur. Komst aftur í elementið mitt sem er mín vinna. Að láta fólki líða vel. Í mínu rými (ekki það að aðstaðan á Suðurlandsbrautinni sé mitt rými) þar sem vinnan er mín, mér líður vel með hana, ég stjórna henni, missi ekki fókus og er með þeim sem treysta mér fyrir sér allan tímann. Hverja stroku.

Lágpunktur vikunnar var svona dáldið drive of shame heim frá Mími þar sem ég var ekki alveg nógu sátt við kennsluna mína. Þetta hefði getað verið svo miklu betra.

Finn vel að störf mín verða að hafa tilgang. Líður illa ef það er ekki raunveruleg merking í því sem ég er að gera. 

Namaste.