Japanese foot pads

Ég virðist draga að mér vinkonur sem eru alltaf spenntar út af einhverju. Hlakka rosalega til einhvers. Þó það sé bara hittingur. Rosa spenntar.

Í seinni tíð verð ég ekkert rosalega spennt yfir einhverju. Lífið bara heldur áfram sinn vanagang og þó að ég eigi miða á sýningu eða eitthvað er ég ekkert að missa mig yfir því. 

Fyrir þessu er ég hins vegar spennt.

Þegar ég var að skrolla á einhverjum miðlinum sá ég þessa auglýsingu. Japanese foot pads. Auglýsingin sýnir hvernig maður setur þetta á undir iljarnar fyrir nóttina, sefur með þá og leyfir þeim að draga í sig eiturefnin úr líkamanum. Eftir einhvern tíma verðuru verkjalaus, sefur betur og bla bla bla. 

Allavega, þetta náði mér, pantaði þetta eins og í leiðslu, sótti þetta á pósthúsið í vikunni og núna er konan spennt. Er búin að sofa með þetta í tvær nætur núna og varúð, hér koma myndir:

Fyrir notkun:

Eftir nóttina:

Yummie!

Here´s were mamma gets her kicks.

Allavegana, vikan var helvíti þangað til í gær þegar mér fór að líða betur. Tók ákvörðun um að taka morgun kaffibollann út og skipta yfir í decaf á meðan á þessu kvíðatímabili stendur. Það verður sem sagt búið á föstudaginn eftir viku sirka um kvöldmatarleytið þegar meðferðaraðilinn er búinn að taka skriflegt og verklegt próf í Bowen. 

You do it to yourself, thats why it really hurts.

Kennslan í Mími er ekki að hjálpa. Er svo out of my element þegar ég er að kenna. Leið loksins betur í gær þegar ég fór að nudda og komst aftur að kjarnanum. Það er ekki einu sinni hægt að vorkenna manni þegar maður kemur sér alfarið sjálfur í aðstæður sem maður höndlar illa.

Hápunktur vikunnar var í gær þegar ég fann bók á Storytel eftir Rhonda Byrne, höfund The Secret sem minnti mig á að ég er frjáls vera, ég er ekki hugsanir mínar og kjarni minn er náttúrulega hamingjusamur. 

Lágpunktur vikunnar er núna þegar ég sé að ég kemst ekki í gegnum að skrifa pistil nema að sletta hægri og vinstri.

Not good.

Namaste.