gott fólk

 Sálfræðingurinn minn útskýrði fyrir mér að manneskjur með OCD væri í raun mjög gott fólk. 

Það sem einkenndi þau helst væri í raun gríðarleg samviskusemi. Þetta get ég vottað. Ef ég fæ verkefni geri ég það. Skila alltaf öllu á réttum tíma ef ég er í námi og geri mitt allra besta í vinnu. Þetta er í raun sjúkleg samviskusemi. Gerði verkefnalista fyrir mig í gær þegar orkan mín var fremur lág en gerði allt á listanum. Ég harðstjórinn, ég þrællinn.

Asnaðist til að gerast bekkjarfulltrúi í bekknum hennar Guðrúnar Höllu. Við erum þrjár. Núna höfum við ekkert gert og samviskusemin plagar mig. Ekki það að mig langi til að gera eitthvað eða að ég hafi orku í það. Nei. Það er bara helvítis samviskusemin.

Vikan var erfið. Ekki það að það hafi verið mikið að gera. Nei. Fyrri hluta vikunnar var það rófubeinið og seinni hlutann blæðingar sem urðu of miklar. Leið bara frekar mikið illa. Er að halda í vonina að þær hætti í dag þegar ég hætti (aftur) á hormónauppbótameðferð. Urg.

Verkefni vikunnar var að hafa Mímis kúrs klárann. Gerði það auðvitað. 

Hápunktur vikunnar var á miðvikudaginn þegar Óli kom með Katrínu og Styrmi. Þá var fjör og amman glöð að sjá Styrmi sinn. Þarna var ég ekki búin að sjá hann í of langan tíma.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar ég var bara ekki viss um að ég myndi hafa sundferðina af sökum hvað, blóðleysis eða eitthvað. Túrinn orðinn of langur. Búinn að taka of mikið, of mikla orku. 

Enough is enough already,

Namaste

 

These are the days of our life

 Svo bar við um þessar mundir að ég heimsótti gamla vinnustaðinn minn. Hreint.

Þetta var starfsferillinn minn liggur við að segja. 6 ár og það sem við tók eftir háskólanámið. Stjórnendastarf í þjónustufyrirtæki. Byrjaði þar 2010. Síðan hefur mikið gerst. Sannarlega the days of our lifes. Nokkrir hafa dáið, nokkrir hafa skilið, fólk hefur komist á aldur og hætt að vinna. Fólk sem var svarthært er orðið gráhært. Fólk breytist í útliti. Það eru nokkrir eftir sem voru þarna þegar ég var og það var gott að hitta þá. Fyrstu árin eftir að ég byrjaði voru bestu árin. Þá var vinnustaðurinn eins og önnur fjölskylda og það var gaman í vinnunni og alltaf eitthvað nýtt að gerast. Ég kynntist mörgum karakterum. Sumum ógleymanlegum. En svo var líka drama og í endann leiðindi og kulnun. Á svo margar minningar frá Hreint árunum og minnist þeirra með hlýju. Þegar ég hugsa dýpra eru líka sárar minningar þarna. Svefnlausar helgar út af einhverju og já, þetta endaði ekki nógu vel.

Er samt endalaust þakklát Rúnari fyrir að hafa tekið á móti Mímis hópnum mínum og kynnt fyrirtækið fyrir þeim.

Vikan var ekkert sérstök. Frekar erfið. Það er búið að vera eitthvað í gangi daglega í sirka þrjár vikur núna og mig langar eiginlega bara komast í burt. Ein.

Hápunktur vikunnar var klárlega yogatíminn hjá Klöru í Yogashala. Vá! Líkaminn og andinn glöööð eftir þann tíma. Fékk líka tvö knús þar (fékk líka tvö knús í Hreint.)

Lágpunktur vikunnar var á mánudaginn þegar ég var svo úrvinda að ég fékk mini þunglyndiskast. Eitthvað segir mér að þessi þrjú vínglös sem ég fékk mér á skítamixinu á föstudagskvöldið hafi eitthvað með það að gera..

Verkefni vikunnar bara á ekki við þegar það er svona mikið í gangi:)

Namaste.

Under pressure

 Þessi vika byrjaði nógu sakleysislega. 

Var að kenna hópnum mínum aftur í Mími og hitta þau. Fékk á tilfinninguna að eitthvað væri ekki eins og það ætti að vera með vettvangsheimsóknina sem við áttum að fara í daginn eftir og vúmm! Streita og stress. Þurfti í staðinn að kenna kúrs sem ég var ekki tilbúin með og var því á haus eftir kennsluna á mánudaginn. Það er svo skrýtið að stundum þegar svona gerist þá byrja allir að hafa samband úr öllum áttum með alls konar beiðnir. Kenndi svo kúrsinn eftir svefnlausa nótt. Guð minn góður.

Verkefni vikunnar var klárlega að lifa hana af. Þetta var þannig vika að ég var ekki bara stressöskrandi í bílnum heldur líka á aðra bílstjóra. Hvernig gerir fólk þetta alla daga bara? Verandi í vinnu, eitthvað kemur upp á, redda því og svo repeat. 

Hápunktur vikunnar var klárlega þegar ég kenndi hópnum kúrsinn Meðhöndlun matvæla sem ég hafði lagt mikið í. Sérstaklega þar sem þau voru svo áhugasöm og höfðu skoðanir. 

Lágpunktur vikunnar var nóttin og morguninn þar á undan. Var bara ekki viss um að ég myndi hafa þetta af.

Er svo búin að vera restina af vikunni að jafna mig, með rófubeinið brotið en andann á lofti. Fullt tungl í dag:)

Namaste. 

Sein á vagninn

Fyrir sirka 10 árum eða meir byrjuðum við vinkonurnar að hlusta á Eckhart Tolle. The Power of Now. Tímamótaverk. Sagði okkur að koma í núið. En hvernig þessi bók eftir hann Ný jörð fór svona framhjá mér veit ég ekki. Hafði heyrt af henni hjá andlega fólkinu en ég held að einhver partur af ástæðunni af hverju ég var ekki búin að lesa hana fyrr var að við hlustuðum á The Power of Now á Storytel eða eitthvað svoleiðis og maðurinn er með frekar leiðinlegan talanda þrátt fyrir allt. Allavega, ég er komin með nýja biblíu:

 

Get ekki sagt hvort eða hvenær Hámarksárangur eftir Brian Tracy fari einhvern tímann af náttborðshillunni (sem er engin) en ég ætla að kaupa þessa bók og eiga því að Ný jörð talar mitt tungumál og er það sem ég trúi á og reyni eftir fremsta megni að lifa eftir. Hið andlega There is no I kemur í huga. Egóið er blekking og því fyrr sem við losnum úr viðjum þess því betur líður okkur. Eitthvað svoleiðis.

Að allt öðru: Í gær var ég í infrarauðu gufunni í World Class. Finn strax að það er eitthvað stuðandi samtal í gangi. Tvær vinkonur að tala um innflytjendamál. Önnur þeirra var rasandi um hvað þetta sé gjörsamlega komið úr böndunum og hér ríki næstum því stjórnleysi. Hvernig við séum að missa þetta úr böndunum. Sjáist best á öllum innviðum. Það sem var kannski það sem ég sá var að vinkona dóttur hennar var þarna líka sitjandi undir þessu. Fullklædd í gufunni. Múslimi. 

Vikan var alls konar. Verkefni vikunnar var að koma Emilíu út til Ítalíu og það tókst. Þetta verður þá vika í ágúst sem við verðum með fjölskyldunni í Tuscany. Ætli það verði ekki frábært:) Óli og Katrín eru ekki ennþá búin að kaupa sér miða en einhvern veginn hef ég ekki áhyggjur af þeim. Það reddast.

Hápunktur vikunnar var á þriðjudaginn þegar Guðrún Halla átti afmæli. Þá var allt í gangi og ég var hérna að snúast í kringum hana til að passa að afmælisdagurinn væri góður. Eins og áður fórum við á Grillhúsið Sprengisandi til að fagna. Já, við erum orðin frekar mörg! Borð fyrir 8 manns. Sko við Óli byrjuðum í þessari fjölskyldu bara tvö fyrir 23 árum..

Lágpunktur vikunnar var í gær held ég. Stoðkerfisvandamál cha, cha, cha. Núna er það spjaldbeinið og brotið rófubein. Þvílík veisla. 

Namaste vinir.