These are the days of our life

 Svo bar við um þessar mundir að ég heimsótti gamla vinnustaðinn minn. Hreint.

Þetta var starfsferillinn minn liggur við að segja. 6 ár og það sem við tók eftir háskólanámið. Stjórnendastarf í þjónustufyrirtæki. Byrjaði þar 2010. Síðan hefur mikið gerst. Sannarlega the days of our lifes. Nokkrir hafa dáið, nokkrir hafa skilið, fólk hefur komist á aldur og hætt að vinna. Fólk sem var svarthært er orðið gráhært. Fólk breytist í útliti. Það eru nokkrir eftir sem voru þarna þegar ég var og það var gott að hitta þá. Fyrstu árin eftir að ég byrjaði voru bestu árin. Þá var vinnustaðurinn eins og önnur fjölskylda og það var gaman í vinnunni og alltaf eitthvað nýtt að gerast. Ég kynntist mörgum karakterum. Sumum ógleymanlegum. En svo var líka drama og í endann leiðindi og kulnun. Á svo margar minningar frá Hreint árunum og minnist þeirra með hlýju. Þegar ég hugsa dýpra eru líka sárar minningar þarna. Svefnlausar helgar út af einhverju og já, þetta endaði ekki nógu vel.

Er samt endalaust þakklát Rúnari fyrir að hafa tekið á móti Mímis hópnum mínum og kynnt fyrirtækið fyrir þeim.

Vikan var ekkert sérstök. Frekar erfið. Það er búið að vera eitthvað í gangi daglega í sirka þrjár vikur núna og mig langar eiginlega bara komast í burt. Ein.

Hápunktur vikunnar var klárlega yogatíminn hjá Klöru í Yogashala. Vá! Líkaminn og andinn glöööð eftir þann tíma. Fékk líka tvö knús þar (fékk líka tvö knús í Hreint.)

Lágpunktur vikunnar var á mánudaginn þegar ég var svo úrvinda að ég fékk mini þunglyndiskast. Eitthvað segir mér að þessi þrjú vínglös sem ég fékk mér á skítamixinu á föstudagskvöldið hafi eitthvað með það að gera..

Verkefni vikunnar bara á ekki við þegar það er svona mikið í gangi:)

Namaste.