Nú er sumar..

 ... gleðjist gumar, gaman er í dag!

Nú veit ég ekki hver eða hvað þessi gumar er en já mikið er gott að það er komið sumar.

Maður fann árstíðabreytinguna í gær, sumardaginn fyrsta. Það kom svona oggu poggu hiti og man langaði að vera pæja með sólgleraugu í kjól.

Í staðinn fór ég í fermingarveislu og borðaði fremur óhollt. Hélt því áfram þegar heim var komið. Það var eitt páskaegg eftir. Réðst á það. Mér til varnar grunar mig að ég sé að fara á byrja á túr. Fékk tannpínu. Hét því að þetta yrði eini nammidagurinn í vikunni. Svona talar maður við sjálfan sig. 

Vikan er óljós. Fullt af frídögum. Frí, vinna, vinna, frí, vinna. Ekki það að ég sé að vinna mikið en þetta er alveg nóg til ringla mig á dögunum. Við Guðrún Halla erum að horfa á House. Elskum það. Stundum finnst mér þetta aðeins of fullorðið fyrir hana samt.

Spáði í vinnum. Fann eina sem gæti hentað mér en spáði svo aðeins í henni og nei.. Er að fara í viðtal í Virk og er sannfærð um að ég finni eitthvað sniðugt sem henti mér á þessu ári. Háskólagráðurnar eru aðeins að flækjast fyrir mér. Myndi líða vel ef ég gæti allavegana fengið hærri laun eða nýtt þær á einhvern hátt.

Hápunktur vikunnar var kannski bara í gær í fermingunni þegar við vorum samankomnar vinkonurnar og vinirnir að spjalla. Var að spjalla við Óla hennar Tinnu um alls konar. Til dæmis af hverju miðaldra karlmenn mæta sumir allt í einu með skyggð gleraugu í settið og eru svo bara alltaf með þau. Hvað gerðist?

Lágpunktur vikunnar var nú enginn sérstakur sem betur fer. Kannski bara sukkið á mér sykurlega séð sem ég skil ekki. Ég var ekki svona. Bara alls ekki. Tók sykur út úr mataræðinu en svo er eitthvað líffræðilegt að gerast þannig að mig langar í hann. Þessi páskaegg fóru alveg með mig. Þarf að afsukka mig. Helst fasta aðeins. 

Gleðilegt sumar kæru fylgjendur :)

Namaste.

 

Að líða vel...

... með fólki.

Í gærkvöldi fór ég í matarboð til mágkonu minnar og mannsins hennar. Mér líður vel með þeim. Ég get verið ég. Það er enginn að dæma neinn. Ég get verið ég.

Þetta er ekki sjálfgefið. 

Það er algerlega þannig núna í mínu lífi að ég er ekki að púkka upp á fólk sem mér líður illa með. Það er til fólk í mínu lífi sem mér líður virkilega illa með en þarf samt að hitta það af og til. Það tekur á og það er mín helsta ósk að mér líði vel með því. Tímarnir breytast samt og mennirnir með. Það er von.

Annars er ég á fullu í atvinnuleit. Stundum sé ég laust starf einhvers staðar og reyni að máta mig við það en hugsa svo nei.. ég myndi aldrei meika þetta. Til dæmis starf í grunnskóla. Held ég myndi ærast. Það verður sem sagt verkefni vikunnar út árið þangað til ég finn starf.

Hápunktur vikunnar var held ég bara í gærköldi þegar mér leið vel með Óla og Þurý.

Lágpunktur vikunnar var á mánudaginn þegar ég var gjörsamlega miður mín út af dáttlu.

Gleðilega páska vinir:)

P.s. ég er búin að sukka svo mikið í páskaeggjum og sykri að ég er ekki alveg að meika alla þessa frídaga framundan. 

 

Hvað er eðlilegt ..

 ... og hvað er ekki eðlilegt þegar kemur að legi?

Það hagar sér eins og skepna. Vægðarlaust. Það gaf. Núna er það að taka.

Eftir að hafa verið með blettablæðingar í 20 daga leið mér verulega illa í gær. Eins og það væri að fara líða yfir mig. Var eiginlega bara stjörf. Þurfti að gera nokkra hluti og það var erfitt að fara í apótekið og ná í lyf sem stoppar blæðingar. Mér hefur aldrei liðið eins og mér leið í gær. En það var klárlega legið sem var orsökin.

Ef ég væri hugrakkari kona væri ég komin á biðlista fyrir legnám. En er nýbúin að heyra svo erfiðar sögur af eftirköstunum eftir aðgerðina. Ekkert við aðgerðina eða það sem kemur á eftir er eitthvað sem ég vil gera. Það að eiga vera aðgerðarlaus í nokkrar vikur eftir aðgerð hljómar alls ekki vel. Arg. 

Verkefni vikunnar var að undirbúa kennslu í  Mími. Það kemst ekkert annað að þegar kennsla er framundan. Maður verður að vera vel undirbúinn þegar fólk er að koma til að hlusta á mann tala í tvær eða þrjár kennslustundir!

Hápunktur vikunnar var á miðvikudaginn í Mími þegar það var útskrift eftir kennsluna. Allir svo glaðir:) Allir fengu rós. Loksins var ég líka í sjálfri úrskriftinni. 

 

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar allt var erfitt. Er á perimenapause skeiðinu í lífinu mínu þannig að ég er á hormónauppbótameðferð. Málið er að ég er að hætta á lyfjunum út af alls konar, síðast var það bjúgur og svo byrja aftur vegna þess að ég sef ekki á næturnar. Núna er aukaverkunin blettablæðing. Samkvæmt internetinu getur hún varið í nokkra mánuði. FML.

Allavegana, núna er allt á uppleið. 

Namaste. 

P.s. er að lesa þetta yfir daginn eftir og langar að bæta við hversu mikið jojo lífið er. Upp og niður, niður og upp. Ekkert fullkomið nema stundum. Myndin af rósinni er með gulu tuskunum okkar í horninu. Ekki fullkomið en það er heldur ekki ég.

 

My inner being

Ég er svo þakklát fyrir Art of yoga. 

Það er yogastöð í Skipholtinu sem ég reyni að komast í tíma í allavega tvisvar í viku. Lítil stöð, alltaf sama fólkið og eðalhjónin Gummi og Talya eiga hana og reka. Sannir yogar.

Talya hefur svo mikinn áhuga á velferð okkar allra svo hún skutlaði mér heim eftir tímann í gær til að vita nákvæmlega hvað væri í gangi með rófubeinið mitt. Mikið er ég ánægð með fólkið í kringum mig. Þá meina ég að kírópraktorinn minn hefur líka áhuga á þessu og er að hjálpa mér mikið. Ekki má gleyma mömmu sem hefur alltaf áhuga á hvað er í gangi með mig.

Ég var að útskýra fyrir Talyu hvernig my inner being sagði mér að afpanta sterasprautuna í dag. Það hefur verið gert einu sinni áður (upp á Borgarspítala.) Þá var mínum fallegu rasskinnum flett í sundur (ok, smá dramtískt) og teipaðar niður. Bómull settur fyrir boruna og huge ass sterasprautu sprautað beint í rófubeinið. Man að þetta var skrýtið fyrstu dagana en svo OK. Eitthvað við þessa aðgerð og að mér líður betur lét mig hætta við. Finn bara akkúrat og nákvæmlega til í sjálfu beininu sem er víst ekki brotið. Beinin eru á sínum stað en það er framsveigja. Þess vegna, eins og þegar ég keyri bíl, sit ég eiginlega beint á því. Meikar ekki sens fyrir mér einmitt núna að sprauta það einhvern veginn til að deyfa það niður eða eitthvað. Held að Óskar læknir hafi líka verið feginn að þurfa ekki að gera þetta. Hef fundið að meðferðaraðilum finnst þetta svæði frekar óþægilegt. Enginn til í að fara inn og rétta það af. Enginn vill lenda í fangelsi held ég. 

Allavega, þessi vika var voða mikið Styrmis og ömmu vika. Fékk að passa hann á mánudagskvöldið heima hjá Óla mínum og Katrínu. Mikið er ég stolt af stráknum mínum og fallega lífinu sem þau hafa skapað saman. Svo falleg íbúð! Brýndi fyrir Óla að við værum komin af slökkviliðsmönnum og að þau yrðu að fá sér eldvarnarteppi og svoleiðis. Byrjaði líka það kvöld að horfa á Adolesence og vá, loksins góðir þættir. Þetta one take er magnað! Sótti Styrmi þrisvar. Að öðru leyti var vikan fáranlega róleg þangað til í gær þegar ég var að kenna nýjum hópi í Mími. Þetta er alltaf smá mál. Kvíði eiginlega alltaf fyrir. Það er líka mjög erfitt finnst mér að finna dínamíkina í hópnum og svona. Ég gat dansað með hinum hópnum en ég þarf aðeins að finna þennan hóp betur.

Verkefni vikunnar var að undirbúa kennslu fyrir Mími. Það komst eiginlega ekkert annað að.

Hápunktur vikunnar voru nokkrir. Vel kannski bara í gærkvöldið þegar við Talya vorum að hlægja saman út í bíl. Hafði held ég ekkert hlegið í vikunni framað því. Allavegana ekki eins mikið og þarna. Þakklát fyrir Talyu. Hún er frá Englandi.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar mér leið illa fyrir kennslu, á meðan að á henni stóð og líka þegar ég kom heim. Þetta er alveg mál. Ég þarf að finna mér aðra aukavinnu, ha?

Namaste.