My inner being

Ég er svo þakklát fyrir Art of yoga. 

Það er yogastöð í Skipholtinu sem ég reyni að komast í tíma í allavega tvisvar í viku. Lítil stöð, alltaf sama fólkið og eðalhjónin Gummi og Talya eiga hana og reka. Sannir yogar.

Talya hefur svo mikinn áhuga á velferð okkar allra svo hún skutlaði mér heim eftir tímann í gær til að vita nákvæmlega hvað væri í gangi með rófubeinið mitt. Mikið er ég ánægð með fólkið í kringum mig. Þá meina ég að kírópraktorinn minn hefur líka áhuga á þessu og er að hjálpa mér mikið. Ekki má gleyma mömmu sem hefur alltaf áhuga á hvað er í gangi með mig.

Ég var að útskýra fyrir Talyu hvernig my inner being sagði mér að afpanta sterasprautuna í dag. Það hefur verið gert einu sinni áður (upp á Borgarspítala.) Þá var mínum fallegu rasskinnum flett í sundur (ok, smá dramtískt) og teipaðar niður. Bómull settur fyrir boruna og huge ass sterasprautu sprautað beint í rófubeinið. Man að þetta var skrýtið fyrstu dagana en svo OK. Eitthvað við þessa aðgerð og að mér líður betur lét mig hætta við. Finn bara akkúrat og nákvæmlega til í sjálfu beininu sem er víst ekki brotið. Beinin eru á sínum stað en það er framsveigja. Þess vegna, eins og þegar ég keyri bíl, sit ég eiginlega beint á því. Meikar ekki sens fyrir mér einmitt núna að sprauta það einhvern veginn til að deyfa það niður eða eitthvað. Held að Óskar læknir hafi líka verið feginn að þurfa ekki að gera þetta. Hef fundið að meðferðaraðilum finnst þetta svæði frekar óþægilegt. Enginn til í að fara inn og rétta það af. Enginn vill lenda í fangelsi held ég. 

Allavega, þessi vika var voða mikið Styrmis og ömmu vika. Fékk að passa hann á mánudagskvöldið heima hjá Óla mínum og Katrínu. Mikið er ég stolt af stráknum mínum og fallega lífinu sem þau hafa skapað saman. Svo falleg íbúð! Brýndi fyrir Óla að við værum komin af slökkviliðsmönnum og að þau yrðu að fá sér eldvarnarteppi og svoleiðis. Byrjaði líka það kvöld að horfa á Adolesence og vá, loksins góðir þættir. Þetta one take er magnað! Sótti Styrmi þrisvar. Að öðru leyti var vikan fáranlega róleg þangað til í gær þegar ég var að kenna nýjum hópi í Mími. Þetta er alltaf smá mál. Kvíði eiginlega alltaf fyrir. Það er líka mjög erfitt finnst mér að finna dínamíkina í hópnum og svona. Ég gat dansað með hinum hópnum en ég þarf aðeins að finna þennan hóp betur.

Verkefni vikunnar var að undirbúa kennslu fyrir Mími. Það komst eiginlega ekkert annað að.

Hápunktur vikunnar voru nokkrir. Vel kannski bara í gærkvöldið þegar við Talya vorum að hlægja saman út í bíl. Hafði held ég ekkert hlegið í vikunni framað því. Allavegana ekki eins mikið og þarna. Þakklát fyrir Talyu. Hún er frá Englandi.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar mér leið illa fyrir kennslu, á meðan að á henni stóð og líka þegar ég kom heim. Þetta er alveg mál. Ég þarf að finna mér aðra aukavinnu, ha?

Namaste.