dansi dans

I wish.

Wishy wish...

Mér finnst svo leiðinlegt hvað ég er orðin "gömul" og "leiðinleg." Allt í einu, eftir að hafa hangið heima síðan Stefán Máni fæddist og ég missti áhugann á gjálífi er mig farið að langa út að dansa.

Kveikjan núna var að ég var að horfa á Brit Awards (af því að ég er með Skjá Einn;)) og var að horfa á tónlistaratriði þar. Þau í Arcade Fire kveiktu í mér. Mig langar að flippa á dansgólfinu with me mates og dansa, dansa, dansa!

En þannig líður mér oft á daginn og early evening. Eitthvað stuð lag kemur í útvarpinu og í hausnum mínum er ég að dansa með vinkonum mínum og fríka út á dansgólfinu - ógó gaman.

Í raunheimum er ég orðin syfjuð upp úr kl. 22:30 sem er meira að segja löngu áður en sjálft stuðið á dansgólfinu byrjar...

Oh, the joys of motherhood.

kæruleysi

jæja, ég sló þessu upp í kæruleysi áðan og gerðist áskrifandi að Skjá Einum!

Ógó gaman:) Þrátt fyrir fögur fyrirheit um sparnað þá verður maður bara að "live a little." Ég er bara þvílíkt spennt að vera EKKI að fara horfa á RUV í kvöld!

Jeij!!

stundum langar manni bara í froðu...

... Jæja, núna erum við búin að lifa (af) viku án Stöð 2. Þetta er nú ekkert svo slæmt, við lifum þetta svo sem af.

En eftir að hafa horft á RUV núna nokkur kvöld í röð þá er ég að vísu fróðari um ýmsa hluti. Sjónvarpstöðin er jú með ríka fræðslu- og menningarstefnu. En heimildamyndir og fræðsluefni kvöld eftir kvöld eftir kvöld ... er bara ekki málið að mínu viti. Stundum langar manni bara til að horfa á einhverja froðu, svona eins og stöð 2 er einmitt með (Two and a half man t.d. eða eitthvað álíka) eftir langan vinnudag.

Þegar enn ein heimildamyndin var að byrja í gærkvöldi eftir fréttir gat ég bara ekki meir. Stundum langar manni bara í froðu, það er bara þannig.

Það kemur væntanlega að því innan tíðar að ég gerist annað hvort áskrifandi að Skjá Einum eða ódýrari pakka hjá 365 en ég var með.

Alveg eins og ég byrja líklegast bráðum að lita á mér hárið ljóst aftur.

Damnit!