fyrirtíðaspenna

það var í sumar minnir mig sem gjörningarlistakonan og dansarinn Erna Ómarsdóttir stóð fyrir einhverri listaviku eða eitthvað í miðbænum. Meðal þess sem í boði var var að fara á ákveðinn stað í miðbænum og öskra. Erna sagði að allir hefðu nú gott af því að öskra aðeins til að losa um reiði og spennu og svona.

Maður flissaði aðeins og hugsaði tíhí, þessir listamenn...

Ég hefði alveg verið til að fara á þennan öskurstað í gær og taka eitt gott öskur. Eða tvö.

Í mínu tíðindalitla lífi nú til dags var svona hápunkturinn hjá mér að fara á framhaldið af hugleiðslunámskeiðinu og hugleiða og svona finna gleðina innra með mér sem er þarna einhvers staðar.

Námskeiðið var kl. 19:25. Ég var búin að heyra að hurðinni yrði lokað og læst og þess vegna væri gott að mæta tímanlega.

Að sjálfsögðu fer allt til fjandans kl 19:10 þegar ég er að reyna að koma mér út úr húsinu. Makinn muldraði hvort ég hefði ekki nógan tíma á daginn til að hugleiða og það var nóg til að ljónið innra með mér byrjaði að bærast. Það er jú asnalegt að fara á hugleiðslunámskeið þegar maður hefur lítið annað að gera en að sinna börnum allan liðlangann daginn en þetta var eina tilbreytingin, eina undankomuleiðin frá því þennan daginn.

Allavegana, ég eldaði snemma og er að gúffa í mig matnum. Allt er á iði í eldhúsinu. Guðrún Halla er rosa ókjurr í stólnum og Stefán er út um allt. Óli hringir. Hann hafði verið í sundi og nýju flottu skónum sem hann fékk frá ömmu sinni nokkrum dögum áður (hann náði ekki að eiga þá í viku) voru horfnir, þeim var stolið.

Ég byrja að skamma hann fyrir að hafa ekki læst þá inn í skápnum en enginn strákanna gerði það. Stjúpan hringir og þá hafði Óli líka hringt í þau. Innlegginn voru í skónum.

Þarna hefði ég klárlega verið til í þetta öskurdæmi en læt að sjálfsögðu ekki sjá mig öskrandi af öllum lífs og sálarkröftum á leiðinni á hugleiðslunámskeið.

Ég var svo reið. Hann kemur alltaf með eitthvað svona klúður sekúndunni áður en ég er að fara gera eitthvað eða er með heldra fólk í heimsókn eins og gerðist þegar hann datt í sjóinn á siglinganámskeiðinu með flotta símann sinn. Svo hringir hann í þau hinu megin sem hringja í mig og allt gerist þetta þegar maður er á leiðinni eitthvað eða er að gera eitthvað og hin börnin eru upp um alla veggi.

En blessað barnið kom sem sagt grátandi heim. Búið að stela skónum með innleggjunum í.

:/ fari það grábölvað. Það virðist allt týnast eða vera stolið sem hann fær hérna megin.....