Mikið sem ég er heppin með klettana í lífinu mínu. Fólk eins og ég þarf fólk eins og þau.
... því stundum gerir maður upp á bak og þarf aðstoð.
Fór í mína reglubundnu hugleiðslu út í skóg í Elliðárdal í morgun. Búið að snjóa óvenju mikið og ég komst ekki þar sem ég fer vanalega. Lagði ofar og allt yndislegt þangað til ég þarf að fara að koma mér í vinnuna. Renn mjúklega til hægri ofan í skurð sem ég var svo pikkföst í. Sá ekki skurðinn í öllu fannferginu.
Elsku eiginmaður minn kom, sá og sigraði hjartað mitt með því að koma strax (hann var reyndar í grenndinni) og skipta um bíla svo ég kæmist á réttum tíma.
Ekki að ástæðulausu sem hann er minn ICE (In Case of Emergency) í símaskránni.