Eftirfarandi pistill er óður til eiginmanns míns.
Maðurinn minn. Kallinn minn.
Stundum tekur örvæntingarfulla húsmóðirin okkar upp á mjög skrýtnum og jafnvel háskalegum uppátækjum.
Öryggisfíkillinn verður stærri og fyrirferðarmikli innra með henni með hverjum þeim degi sem frúin sest betur inn í miðöldrunina.
Gerði skiptidíl um daginn. Nudd á móti KAP. Ekkert mál. Konan segir mér dagsetninguna sem ég komst loksins í KAP - ið en svo kemst ég að því tveimur dögum fyrr að þetta verður haldið í Svövuhúsi í Heiðmörk.
Öryggisfíkillinn sér rauðu flögginn alls staðar. Það er hávetur og oftast niðdimmt og konan er komin með náttblindu á háu stigi. Það mikla að mér líður alls ekki vel með að vera keyra í myrkri. Hvað þá hálku og myrkri. Tala nú ekki um svartamyrkri, glerbrynjuhálku og rigningu.
Og hvar er þetta Svövuhús? Öryggisfíkillinn hið innra vill fá að vita það deginum áður. Hafði smá tíma fyrir vinnu á fimmtudeginum svo ég var sem sagt að leita ad þessu húsi sirka 10 um morgun í Heiðmörk. Á Íslandi. Á myrkasta tíma ársins. Ennþá myrkur. Rigning. Þykk glerhálka yfir öllum veginum inni í Heiðmörk.
Endaði sem sagt á því að missa stjórn á bílnum, hann hringsnerist og ég lenti út í kanti, ekki alveg á hliðinni en hallaði.
Fyrsta hugsun: hringja í Svan.
Hann hefði komið. Hann hefur bjargað mér áður úr svona löguðu.
Eina manneskjan sem ég hringdi í og gat hringt í í þessum aðstæðum er og var maðurinn minn.
ICE - In Case of Emergency.
Þetta er maðurinn sem verður hringt í ef ég finnst út í skurði. Það er að segja ef sjúkraflutningamennirnir geta aflæst símann minn he he....
Allavega. Það sem ég er þakklát fyrir hann. Kvöldið eftir þegar ég var í Svövuhúsi var hann heima að gera við hurðahúnninn sem öryggisfíkillinn hafði brotið eftir marga ára hjakk við að tryggja öryggi heimilisins.
Auðvitað getur hann verið óþolandi stundum.
En erum við það ekki öll?
No comments:
Post a Comment