bleak

Im having a week. Again. Árið varla byrjað og vikan ekki heldur. Þegar svona ber undir finnst mér gott að blogga hvern dag vikunnar fyrir sig. 

Skrýtið hvernig allt er í gangi og ekki neitt. 

Mánudagur:

Örvæntingarfulla húsmóðirin okkar er í sóttkví. Ekki sjálfskipuð til að introvertast heldur alvöru. Sjálft smitrakningarteymið hafði samband. 

Vita þau ekki að ég er tekjulaus á meðan? Smá tillit? Ekki?

Allavegana, ljótan er á hættustigi. Úlpan mín er biluð og ég nota úlpu af fullorðna barninu mínu í staðinn. 

Coming up: PCR próf á morgun. 

Þriðjudagur:

Ok. Var ekki alveg að gera mér grein fyrir hvað svona ástand leggst á sálina mína. Hefði átt að vita betur og taka hálfa svefntöflu fyrir svefninn í gærkvöldi. Þá hefði ég kannski sofið eitthvað. 

Ef ég greinist jákvæð fokkar það svo mörgu upp. Utanlandsferð og andlegri heilsu svona helst. Fjárhagnum líka (meir.) 

Var á chattinu við sky lagoon stelpurnar. Þær eru allar nýbúnar að fá covid. 

Þetta tímabil sem maður er að bíða eftir niðurstöðunni er svo steikt. Er helluð á því eftir svefnlausa nótt og skæli á eftir hver sem niðurstaðan er. Er með smá hita en hef áður veikst af covid áhyggjum svo ég veit ekki alveg.

Stay tuned.

Update: er neikvæð!!

Miðvikudagur:

Allt er æði. Dansaði í klukkutíma hérna heima í gær eftir góðu fréttirnar. Er smá skotin í sjálfri mér og mínu góða ónæmiskerfi. Ljósið kom til mín í wim hof öndunaræfingu dagsins. Vann vel í dag. Allir ánægðir með mig. Er æði. Takk ég.

Fimmtudagur:

Þrátt fyrir að vera frjáls frá covid og öllum þeim leiðindum átti ég erfitt með gleðina þennan dag. Ég spyr: Hvar er sólin? Hvar er birta vors daga? Almennilegur janúar blús bara þennan dag því miður.

Föstudagur:

Loksins vinkonuhittingurinn í Sky lagoon. Það er svo gott að vera með bestu vinkonum sínum. Við þekkjumst út og inn. Aðstæður í lóninu voru ekki góðar. Það var hávaðarok og við hröktumst eiginlega beint í dekrið (nema það voru fjöldatakmarkanir vegna covid og við komumst ekki beint að.) Þetta var því stutt gaman en vissulega gaman. 

Í stuttu máli sagt þá get ég varla beðið eftir að fljúga í burtu. Það er til alvöru sól og blíða. Ég veit það. Það er ekki blekking.

Ljóð

 Landslag

Það eru til mörg þúsund fjöll á Íslandi 

og sum þeirra eru svo há svo há

að vonin er alltaf að stíga.

Það eru til mörg þúsund vötn á Íslandi 

og sum þeirra eru svo djúp svo djúp

að vonin er alltaf að hníga.

Jóhannes úr Kötlum

Skælandi

Er ekki búin að skæla mikið í vikunni...

... en var næstum því farin að skæla á mánudaginn af því að ég er að missa aðstöðuna af því að mér hefur alltaf liðið svo vel þarna og svo núna áðan, á fimmtudegi.

Kom heim úr vinnunni og fjölskyldulífið var í fullum skrúða eins og flesta daga síðustu 19 ár. Rifjaði upp þegar ég fékk einu sinni að vera ein í bústað yfir helgi. Bara ég. Ein.

Tilfinningin var svo yfirþyrmandi og þörfin svo rík að það munaði engu. Núna skil ég af hverju fólk fer að gráta þegar það vinnur eitthvað. Gleðin verður of mikil og fer á yfirsnúning. Of yfirþyrmandi. 

Veit samt að ég myndi endast í sirka viku ein í bústað. Tops.

P.s. ákvað fyrir þó nokkrum mánuðum síðan að horfa á Suits frá upphafi. Hámglápa. Er ennþá að. Á samt ekki marga þætti eftir. Það var ástarsaga í gangi í þættinum sem ég horfði á í gærkvöldi. 

Forboðin ást. 

Það var nóg til að ég skældi smá í morgun. Held að það hafi verið eina skiptið sem ég actually skældi í vikunni.

Þessi vika...

... fyrsta vika ársins...

er dáldið eins og að labba glaður og til - í - allt orku áfram veginn en verða svo ítrekað fyrir skotum úr ýmsum áttum. Hef náð að sveigja mig, bugta og beygja frá þeim en finn að þetta reynir aðeins á þolmörkin:

Mánudagur: Gleðilegt nýtt ár Svava:) þú missir aðstöðuna núna. Færð að vera út janúar. 

Þriðjudagur: ný kona tekur yfir aðstöðuna. Bekkurinn minn er líklegast óhultur en úti í horni. 

Miðvikudagur: engin vinna vegna covid. Tekjumissir vegna þess en ég er fegin af því að ég er að díla við verk. Bólgur í þvagpípum segir innsæið mér. Poppa pillum þ.á.m. parkodín forte til að geta sofið um nóttina og brýt neyðarglerið svo ég komist í hálfa svefntöflu. Aðeins notað í ítrustu neyð en sársaukinn var þannig. P.s. neyðarglerið er myndlíking. Síðar þennan dag, um kvöldið reyndar, kemur í ljós að upp hefur komið smit í bekknum hennar Guðrúnar Höllu. Barnið er komið í smitgát.

Fimmtudagur: engin vinna vegna covid og þá sérstaklega vegna smitgátar barnsins. Tilheyrandi tekjumissir sem enginn grípur.. konan er orðin lúnkin í að taka út af kreditkortinu og setja inn á Vörðureikninginn til að redda mánaðarmótunum. Búin að redda þeim. Skoða aðra aðstöðu og fæ inn í næsta húsi við núverandi aðstöðu eða í Suðurlandsbraut 32. Öryggisfíkillinn róast en er samt andvaka yfir þessum breytingum nóttina eftir sem var síðasta nótt. Fékk þó ekki að fara sofa án þess að frétta að það væri komið upp covid smit í bekknum hans Stefáns líka. 

Föstudagur: fyrirhugaðri Sky lagoon ferð með stelpunum aflýst vegna covid. Aftur. Er að fara með Stefán í hraðpróf. Óli minn er í sóttkví. Fyrirhuguð hótel ferð með makanum er í stórhættu. 

Er nokkuð róleg þrátt fyrir allt. Heilaði verkinn í burt. Hann er samt ekki alveg farinn. Þurfti bara að poppa þremur panodil og einni ibúfen fyrir svefninn í gær sem er framför.

Haltu bara áfram, árið 2022. Er búin að dansa alla dagana, syngja alla dagana, hlaupa, hlæja, yogast, heila, njóta ásta, hitta vinkonu ...

Keep em coming. Er ónæm fyrir hvers kyns veseni og sjúkdómum núna.

Ónæm. 

Held áfram að sveigja mér framhjá skotum þínum. Dansandi glöð.