Kæra dagbók

Mikið hefur gerst.

Allt er breytt. 

Undanfarna daga hef ég verið að slæda kjötáleggi vafið inn í laktósafría ostsneið inn fyrir mínar varir. Fyrir mig sem hef verið 95% vegan í mörg ár núna eru þetta risastór tíðindi. Ég hef ekki borðað kjöt í líklegast 10 ár!

Þangað til núna.

Ég fékk mér blóðmör í matinn með krökkunum!

Mér finnst ég vera sterkari, hraustari og orkumeiri.

Boom!

Fólk í febrúar

Fólk í febrúar er ekki eins og fólk í júlí. 

Finn að ókunnugir, passers by, eru ekki brosandi, ekki opnir, ekki til í að segja "góðan daginn" eins mikið. Alls ekki til í augnsamband.

Fann líka að Íslendingarnir á Tenerife voru alls ekki spenntir fyrir að rekast á aðra Íslendinga. Það er af sem áður var. Vorum þarna fyrir 7 árum og þá heilsuðust Íslendingar. 

Það er á tímum sem þessum sem ég er þakklát fyrir að vera hluti af heild. Veit ekki hvernig staðan á mér væri ef ég væri ein. 

Það er ekki svo mikil ást þarna úti. Ég finn hana pottþétt ekki á twitter. Skil ekki hvað ég er að gera þar inni. 

Mér hefur lengi þótt þetta erfitt. Allur þessi skortur á ást. 

Allavega í febrúar. 

Skrýtnasti klukkutími...

... ársins hjá húsmóðirinni var hérna á Tenerife um daginn.

Húsmóðirin okkar álítur sig vera í fríi þrátt fyrir nærveru eiginmanns og barna og ákvað að skella sér í nudd. Yfirskinið var kannski að læra nýjar aðferðir en samt aðallega að chilla. Það varð hins vegar ekki mikið um chill þar sem aðstæður kölluðu á óskipta athygli okkar konu.

Nuddstofan er kínversk og starfsmaðurinn var bara þessi eina kona sem ég geri ráð fyrir að sé kínversk. Enskukunnáttan var allavega engin. Þetta er svona walk in og Svanur borgaði fyrir mig klukkutíma og fór svo. Þetta er hérna rétt hjá hótelinu.

Eins og ég lærði í heildræna nuddinu í nuddskólanum þá er best að vera nakin í nuddi. Atvinnu nuddþegar eru naktir í nuddi. Mikil áhersla var lögð á það í skólanum að bera virðingu fyrir nuddþeganum og auðvitað hylja nekt hans at all times fumlaust og af fagmennsku. Ég átti því kannski von á svipuðu og man að hafa hugsað hvað kínverskar konur eru spéhræddar heima í sundlaugunum og í Bláa lóninu. 

Umrædd kona var greinilega ekki ein af þessum konum.

Í skólanum var mælt með að fara sjálf í nudd og læra þannig hvernig atvinnu nuddarar vinna. Við áttum meira að segja að gera skýrslu. Þetta var verkefni. Ósjálfrátt set ég mig stundum í þessar stellingar þegar ég fer í nudd. Finnbogi, meistarinn minn og lærifaðir, var mættur á öxlina mína og fylgdist með. Heyrði hann kommenta á nuddið í hugarfylgsnum mínum. 

Sko. Ólíkt öllu sem ég lærði og hef kynnst hafði konan bara bréf á nuddbekknum. Verandi nakin bjóst ég fastlega við að hún myndi breiða eitthvað yfir mig á viðkvæmum stöðum. Það gerði hún ekki heldur færði einhverja litla pjötlu tilviljanakennt bara eitthvert yfir. Ekkert yfir nakin afturenda frúarinnar eða síðar brjóst og kynfærasvæði þegar hún var búin að snúa mér við. Nei nei.

Ekki heldur þegar hún nuddaði innanverð lærin lengst upp í klof. 

Það var ekki einu sinni þægileg kósý birta inn í þessu litla rými heldur bara frekar brutal lýsing (á minn mælikvarða.)

Þegar nuddið var nýbyrjað tók hún símtal. Bara hætti og tók stutt símtal. Þegar hún var að nudda hálsin skarst úrið hennar í eyrað mitt. Það var mjög óþægilegt. Aftur, enskukunnátta hennar var engin. 

Húsmóðirin okkar var samt auðvitað eins og ljós og þakkaði kærlega fyrir sig og kvaddi með virktum.

Síðan varð hún hugsandi yfir kínverskum konum og menningarlegum árekstrum.

Loksins góð bók

Aftur. 

Get ekki sagt svona án þess að minnast á bókina Stóra bókin um sjálfsvorkunn eftir Ingólf Eiríksson. Tengdi við hana. Tengi oft við bækur um geðsjúkdóma. Er nú klikkuð sjálf svo það er nú kannski ekkert sérstaklega skrýtið. 

Allavegana. 

Hvernig ég fann þessa bók orsakaðist þannig að ég náði ekki á bókasafnið fyrir brottför. Vinkona mín á hæðinni fyrir ofan lánaði mér bækur fyrir ferðina. Hún og dóttir hennar, vinkona Guðrúnar Höllu, ætla að líta eftir hamstrinum á meðan við erum í burtu.

Mikið lán fyrir mig. Bókin sem ég er að tala um er þessi hérna:

Árið er sem sagt 1963 og skáldkonan fangar tíðarandann listilega. Maður áttar sig sjaldan á hvað hommar og konur hafa náð langt í réttingabaráttu sinni. Auður Ava er snillingur. Segi það og skrifa.

Innst í þínum eigin barmi,

eins í gleði og eins í harmi 

ymur Íslands lag. 

Grímur Thomsen

Bls 113

Fyndið að hafa beðið og beðið eftir að komast í burtu en falla svo fyrir ljóði um föðurlandið.