Hringiða

... "Heiminn þyrsti í unga snillinga. Ég hafði fylgst með nokkrum þeirra slá í gegn en ýmist hverfa eða raða sér á bekk með öðrum óspennandi atvinnuskáldum. Yfirleitt var það ekki snilligáfa sem heillaði heldur bara æska og ferskleiki. Húðin heldur en hæfileikarnir, vonin um eitthvað nýtt sem lagðist eins og huliðshjálmur yfir þetta eldgamla sem mennirnir höfðu fram að færa aftur og aftur og aftur."

Kristín Eiríksdóttir 

Elín, ýmislegt

Ég er líka að lesa framhaldið af Framúrskarandi vinkona. (Þetta eru Napolísögur eftir Elenu Ferrante. Er á þriðju bók af fjórum um vinkonurnar Elenu Greco og Lilu.) Er frekar niðursokkin í þessa bók sem heitir Þeir sem fara og þeir sem fara hvergi. Hér er brot úr bókinni en þarna eru börn að leik sirka 3ja og 5 ára:

"Á einhverjum tímapunkti fór ég að svipast um eftir Dede. Ég fann hana á ganginum ásamt Mirko og dúkkunni. Þau þóttust vera mamma og pabbi með barnið sitt, en það var ekki friðsamur leikur, þau voru að setja á svið rifrildi. Ég nam staðar.  Dede sagði Mirko til: "þú verður að slá mig utan undir, skilurðu?" Hið nýja lifandi hold endurtók  hið  gamla í  leik; við vorum keðja af skuggum sem höfðu verið á sviðinu alla tíð, með sömu byrgðar af ást, hatri, þrá og ofbeldi."

Elena Ferrante 

Þeir sem fara og þeir sem fara hvergi 

Bls. 293

P.s. ég segi hringiða af því að ég er bæði að lesa þessa bók og hlusta á aðra á Storytel. Hringiða. En líka af því að textarnir bera með sér að allt fer þetta í hring. Jörðin snýst í hring og mennirnir með aftur og aftur og aftur. Það er ekkert nýtt.