Martraðakennd vika í blokkinni

Ég á bágt með þegar fólk sýnir ekki af sér samhyggð.

Kona á efstu hæð í blokkinni sem ég bý í keypti nýja þvottavél. Sú ákvörðun átti eftir að hafa afleiðingar því konan tók ekki einhverja klossa af svo að vélin hoppaði og skoppaði og sleit kaldavatnslögn með þeim afleiðingum að vatn flæddi um íbúðina, gussaðist niður stigaganginn og niður í íbúðina fyrir neðan. 

Konan hafði farið út og var ekki heima þegar þetta gerðist seint á sunnudagskvöldið. Kl. 22:22 var dinglað og allt í uppnámi.

Svona hófst vikan. Blessuð konan og vinkona mín sem á heima fyrir ofan mig og fyrir neðan konuna með þvottavélina þurfti að flytja út með fjölskyldunni sinni vegna þessa á stórafmælinu sínu. Þau eru núna að glíma við vatnstjón eins og við.

Vikan hófst sem sagt á því að karlmennirnir í stigaganginum voru að moka vatni fram á nótt. Menn frá Afltak voru að kasta niður parketi og gólfefni af efstu hæðinni allan mánudaginn.

Viftur voru settar af stað og hafðar í gangi allan sólarhringinn. 

Ég spyr, hvar er afsökunarbeiðni og samhyggðin frá þvottavélakaupandanum sem er jafnframt formaður húsfélagsins? Hún býr ekki hérna lengur heldur rekur gistiheimili í íbúðinni sinni. Það að fimm manna fjölskylda hafi þurft að flytja akút út virðist ekki hreyfa við henni. Á engan hátt. Hún hefur bara ekki talað við þau eftir því sem ég best veit.

Gærdagurinn (miðvikudagur) var verulega erfiður þar sem píparar voru að bora allan daginn, meðal annars í okkar íbúð. Það var reyndar þessu ótengt.

Ég er ekki gerð fyrir svona læti. Þar fyrir utan var fullt tungl og Merkúr í retrogade, ég með PMS og er náttúrulega HSP með OCD. Hafði líka ekki sofið vel.

Núna er vatn enn að seytla í steypunni. Ég finn það á lyktinni. Inni í svefnherberginu. Það er komin fúkkalykt inn í svefnherbergin okkar og mér líður ekki lengur vel heima hjá mér.

Ekki gott.

Ég veit að þetta er með öllu húmorslaus pistill vikunnar en því miður. Húsfreyjan er í uppnámi.

Markmið vikunnar var: ekki hugmynd, allt á floti.

Hápunktur vikunnar: þegar Svanur stóð sig eins og hetja og fór beint í vatnslekamálið. 

Lágpunktur vikunnar: þegar ég hvæsti á saklausan pípara HVENÆR FARIÐI án þess að segja orð á undan og var eins og samanherpt grátt þrumuský í framan.

Nei sko. Ég er að lesa um samhyggð í bók mánaðarins Bókin um gleðina þar sem Dalai Lama og Desmond Tutu erkibiskup er fylgt eftir. Samhyggð skiptir öllu máli samkvæmt þessari ágætu bók.

Held að ég hafi náð að koma þvottavélakonunni í skilning með líðan mína áðan þegar ég drap hana næstum með augnaráðinu einu saman. Einhvers konar steypulykt er komin inn í svefnherbergið mitt og mig langar ekki að sofa heima hjá mér. Ég sendi henni líka reiðipóst um kvöldið. Ég veit, ekki mín fínasta stund.

Þvottavélakonan hefur ekki beðið neinn afsökunar af gáleysi sínu. Henni virðist vera slétt sama. Heyrst hefur að hún er með parketprufur þar sem ætlar að gera upp íbúðina í leiðinni. Taka Pollyönnu á þetta. Á Facebook síðunni sinni virðist vera að hún hafi meiri samúð með hvölum en nágrönnum sínum. Var ég búin að minnast á að fimm manna fjölskylda þurfti að flytja akút út?

Allavega, namaste eða eitthvað. 

p.s. auðvitað bað ég píparann afsökunar, er ekki alveg búin að vera eingöngu í gremjunni alla þessa viku. Bara 99%.

Garðkannan

Ég ringlaðist óvart með garðkönnuna.

Er að grípa inn í og snúa sjálfri mér aftur að eigin garði.

The gras isn't greener on the other side. Its greener where you water it. 

Er með mjög góðan vökva í minni könnu. Nóg af ást og ljósi.

Það bara er ekki grænna hinu megin. Ég veit það alveg. 

Því sný ég mér alveg að mínum garði og ausa allri minni athygli og hlýju að þeim sem eiga hana skilið.

Vikan var viðburðarík. Skólinn er byrjaður aftur hjá krökkunum og ég elska það.

Verkefni vikunnar var:

A) fara í cranio til Baldurs. Ég fór og það var æði. Baldur er með aðstöðuna við hliðina á minni á Suðurlandsbrautinni og er mest chill manneskja sem ég veit um. Heilari af guðs náð. 

B) fara í yogatíma í Art of yoga. Ætlaði að fara á morgun en hringdi sem betur fer áðan og stöðin er lokuð þar sem þau eru erlendis en hún opnar aftur í september. 

C) Sorpuferð. Fer á morgun. 

Þú mátt kyssa brúðurina...

... en í guðs bænum virtu mörk hennar.

Ætli hjónaband sé ekki eins og að eiga barn. Það besta í heimi en jafnframt það allra erfiðasta. Þegar það er gott er það best en þegar ekki er það hræðilegt. 

Fyrir highly sensitive manneskju eins og sjálfa mig sem þarf mikinn tíma ein og í friði getur tekið á að vera með manni í hjónabandi sem er ekkert eins og ég og er með þarfir og væntingar og vesen.

Þegar við giftum okkur var ljóð í einu kortanna sem við fengum í veislunni sem mér er hugsað til núna. 

Eitthvað í sambandi við að vera í veröldinni hálf manneskja en með öðrum heil.

Ekki vil ég valsa um hálf manneskja í veröld þar sem einmanaleiki er vaxandi vandamál. Það er samt djöfull erfitt að vera heill stundum. 

Vikan var alls konar, vinnusöm og ekki. Mikið á lífið eftir að breytast mikið í næstu viku þegar skólinn byrjar.

Markmið vikunnar var meðal annars að fara í hot yoga. Það var fínt en ég var rosa svekkt yfir hvað ég er stirð. Var hot yoga queen fyrir ekki svo löngu. 

Hápunktur vikunnar var þegar ég dansaði í náttúrunni á tánum í gær hér á Snæfellsnesi þar sem árleg veiðiferð fjölskyldunnar var um helgina. 

Lágpunktur vikunnar voru nokkur skipti þar sem orkan mín tæmdist og ég varð óhóflega þreytt. Maður og barn sjúga stundum úr mér orkuna:(

Um hafnanir og aðrar bölvanir

Hlustaði á áhugavert podcast um daginn.

Hlusta nú vanalega ekki á podcast Begga Ólafs en mér fannst viðmælandinn áhugaverður. Það var Sólrún Diego sem varð þess valdandi að matarsódi seldist upp í Bónus hér um árið. Það var eitthvað sem kallaði á mig að hlusta á þáttinn. 

Sólrún segir frá því að faðir hennar hafi ekki verið inn í myndinni í hennar lífi. Hann hafi svona eiginlega bara gengið út og skilið þær mæðgur eftir. Hún talar um að þessi fyrsta höfnun hafi undirbúið hana fyrir hinar ýmsu hafnanir síðar á lífsleiðinni. Að hún sé til að mynda orðin næstum ónæm fyrir skítkastinu og Gróu á leiti sem hún lendir stundum í.

Þegar ég var í 9. bekk varð ég þess áskynja að strákarnir sýndu mér ekki áhuga. Þeir sáu bestu vinkonur mínar með stjörnur í augunum en horfðu í gegnum mig. 

Þetta fór alveg með mig. Sérstaklega þegar strákurinn sem ég var mest skotin í sagði eitthvað um mig sem ég átti ekki að heyra. Ekkert alvarlegt. Hann sagði bara strák sem hafði dregið nafnið mitt úr pottinum fyrir date ballið að hann færi nú ekkert að fara með Svövu á ballið heldur frekar annarri. 

Ein setning. 

Í kjölfarið á þessari fyrstu höfnun hafnaði ég næstum því sjálfri mér. Ég fór að deyfa sársaukann með vímuefnum. Eftir fylgdu 8 ár af rugli. Oft gaman. Oft ekki.

Pældu í því hvað útlitið skiptir miklu máli. 

Allavegana. Ólíkt Sólrúnu Diego á ég oft erfitt með hafnanir ennþá. 

Til allrar hamingju er einn karlmaður sem hafnar mér ekki og það er Svanur minn. Hann sýndi það og sannaði í vikunni að hann getur allt.

Í þessari glímu við að upplifa mig ósýnilega og útrunna var ekkert sérstaklega upplífgandi að gleymast á bekk í sjúkraþjálfuninni. Það var einmitt það sem var að gerast (kl 16 á föstudegi.) Allir farnir og búið að setja kerfið á. Þegar ég staulaðist framúr og kallaði nafn sjúkraþjálfarans fór kerfið af stað. Er að drepast í vinstra eyranu þar sem hljóðið í þjófavarnakerfinu hækkaði bara og hækkaði. 

Vikan var annars æði.

Pain body: sirka 20%

Markmið vikunnar: fara og kveðja Heiðu frænku í risa zumba partýi með 80s þema. Það var gaman. Á líka að prufa að vera með gerviaugnhár og það er að fara gerast á morgun í gleðigöngunni og í afmælinu hennar mömmu:) Er svo að fara labba inni í gleðigöngunni á gay pride. Sýna Kittý stuðning og ganga með intersex hópnum. Slott 22.

Hápunktur vikunnar var annað hvort hópgangan með 75hard hópnum í Heiðmörk eða zumba partýið.

Lágpunktur vikunnar var þegar sjúkraþjálfarinn gleymdi mér á bekknum og setti kerfið á og fór.

Þessi 75hard áskorun er að gefa. Er mjög þakklát fyrir að vera að taka þátt í henni.

Game changer

Innst inni er ég keppnismanneskja.

Sá hluti af mér hefur verið í dvala í dágóðan tíma en hefur nú verið endurvakinn og heimtur úr helju.

Þegar vinkona mín spurði hvort ég vildi taka þátt í áskorun þá sagði ég auðvitað já.

Hver segir nei við áskorun? 

Þegar hún spurði mig hafði ekki alveg tíma til að kynna mér málið ítarlega og sagði bara já.

Sé ekki eftir því. 

Áskorunin heitir 75 hard og samanstendur af fimm hlutum:

1) Vatnsdrykkja. Maður reiknar út magnið eftir ákveðinni formúlu eftir því hvað maður er þungur. Ég á samkvæmt henni að drekka 2,3 lítra á hverjum degi.

2) 45 mínútna hreyfing úti og 45 mín "hreyfing" inni. Má vera hugleiðsla og svoleiðis. 

3) Lesa 10 bls í fræðiriti eða sjálfshjálparbók.

4) Halda sig við ákveðið mataræði alla 75 dagana.

5) Taka sjálfu (til að sjá árangurinn hlýtur að vera.

Allavega, þessi áskorun kom á hárréttum tíma inn í líf mitt og ég er heils hugar staðráðin í að halda hana út.

Líður betur og finn að þetta gerir mér gott. 

Lets go!!

Búin með 10 daga:)