Um hafnanir og aðrar bölvanir

Hlustaði á áhugavert podcast um daginn.

Hlusta nú vanalega ekki á podcast Begga Ólafs en mér fannst viðmælandinn áhugaverður. Það var Sólrún Diego sem varð þess valdandi að matarsódi seldist upp í Bónus hér um árið. Það var eitthvað sem kallaði á mig að hlusta á þáttinn. 

Sólrún segir frá því að faðir hennar hafi ekki verið inn í myndinni í hennar lífi. Hann hafi svona eiginlega bara gengið út og skilið þær mæðgur eftir. Hún talar um að þessi fyrsta höfnun hafi undirbúið hana fyrir hinar ýmsu hafnanir síðar á lífsleiðinni. Að hún sé til að mynda orðin næstum ónæm fyrir skítkastinu og Gróu á leiti sem hún lendir stundum í.

Þegar ég var í 9. bekk varð ég þess áskynja að strákarnir sýndu mér ekki áhuga. Þeir sáu bestu vinkonur mínar með stjörnur í augunum en horfðu í gegnum mig. 

Þetta fór alveg með mig. Sérstaklega þegar strákurinn sem ég var mest skotin í sagði eitthvað um mig sem ég átti ekki að heyra. Ekkert alvarlegt. Hann sagði bara strák sem hafði dregið nafnið mitt úr pottinum fyrir date ballið að hann færi nú ekkert að fara með Svövu á ballið heldur frekar annarri. 

Ein setning. 

Í kjölfarið á þessari fyrstu höfnun hafnaði ég næstum því sjálfri mér. Ég fór að deyfa sársaukann með vímuefnum. Eftir fylgdu 8 ár af rugli. Oft gaman. Oft ekki.

Pældu í því hvað útlitið skiptir miklu máli. 

Allavegana. Ólíkt Sólrúnu Diego á ég oft erfitt með hafnanir ennþá. 

Til allrar hamingju er einn karlmaður sem hafnar mér ekki og það er Svanur minn. Hann sýndi það og sannaði í vikunni að hann getur allt.

Í þessari glímu við að upplifa mig ósýnilega og útrunna var ekkert sérstaklega upplífgandi að gleymast á bekk í sjúkraþjálfuninni. Það var einmitt það sem var að gerast (kl 16 á föstudegi.) Allir farnir og búið að setja kerfið á. Þegar ég staulaðist framúr og kallaði nafn sjúkraþjálfarans fór kerfið af stað. Er að drepast í vinstra eyranu þar sem hljóðið í þjófavarnakerfinu hækkaði bara og hækkaði. 

Vikan var annars æði.

Pain body: sirka 20%

Markmið vikunnar: fara og kveðja Heiðu frænku í risa zumba partýi með 80s þema. Það var gaman. Á líka að prufa að vera með gerviaugnhár og það er að fara gerast á morgun í gleðigöngunni og í afmælinu hennar mömmu:) Er svo að fara labba inni í gleðigöngunni á gay pride. Sýna Kittý stuðning og ganga með intersex hópnum. Slott 22.

Hápunktur vikunnar var annað hvort hópgangan með 75hard hópnum í Heiðmörk eða zumba partýið.

Lágpunktur vikunnar var þegar sjúkraþjálfarinn gleymdi mér á bekknum og setti kerfið á og fór.

Þessi 75hard áskorun er að gefa. Er mjög þakklát fyrir að vera að taka þátt í henni.